zondag 7 december 2008

Siegfried in het Filmmuseum


Het Vlaams Wagner Genootschap zette gisteren de vertoning van The Copenhagen Ring in het Filmmuseum verder met Siegfried.
Lees de reacties van de deelnemers.
Posted by at

1 opmerking:

Wanderer zei

Met SIEGFRIED lag de lat van de verwachtingen hoog mede door het feit dat dit werk niet mijn voorkeur geniet. Dit komt door het meestal vrij saaie eerste bedrijf.

Ik geef toe dat het aan mijn gebrekkige tekstkennis ligt. De tekst is nochtans doorspekt met allerlei diverse kruisbestuivingen, rijk aan intrige maar mijn beperkte kennis van het duits helpt me daar niet bij. Ik mis ook, tijdens deze akte, de emotionele ziel van het orkest dat voor Wagner zo karakteristiek is.

De Kopenhagen versie heeft mij verrassend door die eerste akte geloodst, mijn aandacht verslapte slechts één enkele maal, een gegeeuw was niet aan de orde. Aan beweging en op en af geloop van de drie verdiepingen geen gebrek, de figuur van Mime uiterst nauwgezet gekarikaturiseerd, het smeden van het zwaard accuraat aanwezig, Siegried het nodige rebelse timbre, der Wanderer in zijn juiste daglicht. De akte vloog voorbij, mijn meestal struikelblok was afgewend, mijn perspectief intact.

De ingredienten, die de uiterst gedetailleerde regie hanteert, zijn talrijk aanwezig, soms gekoppeld aan een oud gekend recept, m.a.w. het draaiboek, soms verwerkt tot een heel nieuw procédé, een vers inzicht en wat belangrijk is, niet gevolgd door een indigestie.

Het tweede bedrijf bleef in diezelfde sfeer verder evolueren met soms prachtige vondsten en de oh zo belanrijke ondersteuning van de tekst en regieaanduidingen uit de oude doos. Zo het belangrijke draken, zegge Fafner, bloed waar Siegfried regelmatig van proeft, zijn vingertoppen in bedt, om de woudvogel te blijven verstaan, zijn zo belangrijke leidraad

De afgerichte woudvogel "live" aanwezig is indringend gevoelig en kristalliseert zijn zo belangrijke aanwezigheid nog aangevuld door de prachtstem, het is een prachtige meerwaarde en vondst. Kortom deze akte loopt over van de expressies en de gevoelens en doet me de apotheose vermoeden in de derde akte. Neen ik zal niet op mijn honger blijven zitten, waren mijn gedachten tijdens de pauze, het is maar een aanzet.

En inderdaad de koord blijft gespannen en het orkest begint met zijn prachtige aanwezigheid te overtuigen, vooral de oh zo belangrijke blaserspartituur om, door het geheel, de zo diep intense plaats in ons onderbewustzijn en dat van de personnages, te onderstrepen.

De Erda - Wanderer passage van een overweldigende tristesse en diepgang. De Siegfried - Wanderer confrontatie haarfijn uitgebeeld, een duidelijk dronken Wanderer met zijn "bak bier" speelt op ons gemoed en blijft, in zijn afgang, bewonderingswaardig zijn trots hanteren door zelf zijn speer middendoor te breken?

Allemaal zo'n belangrijke punten in het Ring verhaal, zijn meerwaarde ervan.

De psychologische daadkracht spat van het scherm tijdens de eerste ontmoeting van en vooral ontdekking tussen Brünnhilde en Siegfried.

Hier, tijdens deze scène werd mijn verwachtingspatroon ver overtroffen door het minutieuze en haarfijn uitgediepte ontluikende minnespel. Wat onze beide protagonisten uit de mouw schudden en hoe ze er vocaal nog een tandje bijsteken, hoe het oog van détail het hoge woord blijft voeren en ons verder en verder meesleurt en ons daadwerkelijk doet deelnemen aan onze eigen herinneringsvloed....

Ik heb de Siegfried overleeft, beter gezegd ik heb er van genoten,ik maakte er deel van uit zoals heel deze Ring mij in de goede richting stuurt, mijn verwachtingspatroon overtreft.

De negatieve gedachten blijven op hun honger zitten!

Het was weer eens een niet te versmaden ervaring die ik zonder twijfel deel met het gros van de aanwezigen.

Nog een week wachten en onze wereld is aan zijn hergeboorte toe.
Maar er moet nog veel water door de Rijn lopen!

7 december 2008 om 13:00

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)