Acting is the lifeblood of opera: Siegfried in Valencia (Blu Ray)

In The Wagner Journal zei Keith Warner onlangs: “Acting is the lifeblood of opera”. Laat dat nu precies datgene zijn wat ontbreekt in de Ring van Valencia. Ik verwijs naar mijn recensie van afgelopen zomer waarin ik wees op de ongelukkige scenografische keuzes van La Fura dels Baus die de meeste solisten als acteurs ïmmobiliseerde. Daar heeft Valentina Carrasco ook niets kunnen aan verhelpen. Zestig jaar nadat Walter Felsenstein het point-of-no-return vastlegde door een dwingende acteursregie voorgoed in het theater in te voeren is het wel een beetje verwaand om dan te spreken van “het begin van een nieuwe era” en van “de Ring van de 21e eeuw”, zoals intendante Helga Schmidt dat doet in haar city-marketingpraatje dat bij deze dvd is gevoegd. Zeker, dit technisch huzarenstukje plaatst het Catalaanse collectief in het voortouw van de video-avantgarde maar opera wordt ook geregeerd door andere wetten. Met deze Siegfried komen zij echter aardig in de buurt. En dat is de verdienste van de magistrale vertolking van Lance Ryan, die zich hiermee een ticket naar Bayreuth heeft gezongen. Ryan ziet er geweldig uit in zijn aan Japanse manga herinnerend kostuum en zet een onversneden heroïsche Siegfried op de planken. Zijn roldidentificatie is totaal en ontzettend genuanceerd. Deze productie werd eerst opgenomen in de zomer van 2008 met Leonid Zakhozhaev als Siegfried. De fragmenten met Zakhozhaev werden eruit geknipt en vervangen door die van afgelopen zomer met Lance Ryan. Waarschijnlijk was dit in artistiek opzicht een terechte keuze zodat deze Siegfried een mooie balans heeft gevonden tussen de uitdagingen van state-of-the-art video en bewegingstheater. Vocaal stelt niemand teleur. Gerhard Siegel is een ervaren Mime, Franz-Josef Kapelmann een betrouwbare Alberich. Zelfs Juha Uusitalo die een saaie, bloedloze Wotan neerzette in Rheingold/Walküre stelt niet teleur, is zelfs uitstekend in het duet met Mime. Jennifer Wilson stelt wat teleur door haar lichamelijke onbeholpenheid in het finale duet. Maar dan is de wedstrijd allang gewonnen: het eerste bedrijf heeft de sterkste finale die ik ooit heb gezien, het tweede bedrijf is vervuld van een onaardse visuele poëzie, het derde bedrijf laat enkele staaltjes zien van spectaculaire narratieve video. Redenen genoeg dus waarvoor deze productie haar plaats zal innemen in de opvoeringsgeschiedenis van het werk.

De balans tussen orkest en solisten is veel beter dan in de zaal. Alle solisten komen lekker over het orkest heen. De videowall heeft niet dezelfde impact als in de zaal, is vanzelfsprekend ook minder scherp in deze gefilmde versie maar vermoeit ook minder. In de bonus legt videokunstenaar Frank Aleu uit dat de resolutie van de beelden in de zaal 12 x hoger was dan die van een dvd. De computing power om dit urenlang vol te houden moet enorm geweest zijn. Daardoor is de bergrit van Wotan in het derde bedrijf nog altijd behoorlijk scherp, althans in zijn blu ray versie. Menige scène is lichtjes onderbelicht, allicht omdat men het toneel voor deze video-opname niet heeft mogen bijlichten.

Te zien in : Cinema Zuid, Lakenstraat 14, Antwerpen op 27 februari 2010 om 18 u.
Een organisatie van het Vlaams Wagner Genootschap.