Het zal je maar overkomen: als 31-jarige gepromoveerd worden tot het artistieke leiderschap van Duitslands hoogste high-brow kunsttempel om dan moederziel alleen op het podium het boegeroep in ontvangst te nemen van een licht uitzinnig en moegetergd publiek. Het overkwam Katharina Wagner vorige zondag na haar opnieuw weinig gesmaakte productie van Die Meistersinger von Nürnberg. De laatste akkoorden waren nog niet uitgestorven of de zaal barstte uit, als uit één keel, in luid afkeurend geroep. Althans, dat melden de kranten. En wat doet Katharina Wagner? Der Tagesspiegel: " Sie tritt vor den Vorhang. Allein. Mit tiefem Ausschnitt, im ziemlich kurzen Schwarzen. Sie stellt sich. Vor ihren Kunstwillen, vor die Festspiele. Verbeugt sich, wirft die blonde Mähne in die Luft und wird im Abgehen ein klein wenig rot". Je zou haast compassie krijgen met Wolfgang Wagners "kühner Spross". Niet dat het oneervol hoeft te zijn om in Bayreuth te worden uitgeboed. Ganz im Gegenteil. De geschiedenis kan daar een aardig woordje in meespreken. Je kan haast raden wat de pappa haar heeft ingefluisterd: "Ach Kind, bei der Chéreau war es genau so!". Maar de tijden zijn veranderd, niet alleen voor het Geschäft Bayreuth (zie de op het nippertje vermeden staking) maar ook voor het Bayreuther Publikum. Na het aftreden van Wolfgang Wagner ligt de toekomst van Bayreuth nu in handen van de Duitse belastingbetaler. Weshalve het er niet zo goed uitziet voor de nieuwe directie die nog slechts over een mandaat van 7 jaar beschikt. Of Eva Wagner-Pasquier en Katharina Wagner daarmee de laatste Wagners zijn op de Groene heuvel? I'm afraid so. To be continued somewhere around 2013...
Zonet liep Koningin Paola weer langs bij kunstschilder Luc Tuymans n.a.v. diens tentoonstelling in Brussel “Against the day”. Tuymans verzorgt zijn public-relations, dat is het minste wat men kan zeggen. Maar het is natuurlijk ook een statement: de Commandeur in de Leopoldsorde associeert zich hier (opnieuw) openlijk en expliciet met het Belgisch ancien régime waar in Vlaanderen nauwelijks nog een draagvlak voor is. Paola, die het nooit verder bracht dan een krakkemikkig Nederlands, is bovendien een vergeeld symbool van macht uit een tijd toen knechten nog werden opgeknoopt als ze appels stalen uit de boomgaard van de Heer. Dat kan tellen. Hoe briljant Tuymans als penseelridder ook moge wezen, politiek leeft hij op Mars, en is zijn kunst louter decorum. Ze schurkt zo dicht aan bij de bovenbouw en de machtssymbolen, zonder de minste vorm van ironie zelfs, dat ze elk systeemkritisch moment ontbeert.
Het Vlaams Wagner Genootschap organiseert een operareis naar Tristan und Isolde in Barcelona in de kleurrijke scenografie van David Hockney. De productie ontstond in 1987 aan de opera van Los Angeles en werd sindsdien regelmatig succesvol hernomen in Los Angeles,San Francisco en Chicago. In Europa was deze productie bij mijn weten alleen te zien in Turijn in 2007.
Jonas Kaufmanns eerste stappen in het Wagnervak kunnen nu ook in studio-omstandigheden worden beoordeeld op zijn nieuwe CD Sehnsucht. Daarop is hij te horen als Lohengrin, Siegmund en Parsifal. De CD wordt in ons land pas in september uitgebracht.
Wat onthult de nieuwe leiding van de Bayreuther Festspiele over haar eerste stappen in het post-Wolfgang Wagner tijdperk in een exclusief interview aan Das Opernglas? Dat men zal trachten om alle producties van de Festspiele te documenteren op dvd. Dat er een een online-systeem zal komen voor de kaartenverkoop (dat rekening houdt met de opgebouwde wachttijd) en dat onafhankelijke historici toegang zullen krijgen tot het volledige archief zodat de verstrengeling tussen Bayreuth en het Derde Rijk volledig in kaart kan worden gebracht. De eerste resultaten van dat onderzoek zouden tegen 2013 reeds beschikbaar moeten zijn. Welaan!
Terug op de stek. Hoogtijd dus voor een evaluatie van de Ring van La Fura dels Baus in Valencia. 
BROWSE at :
BROWSE at :
BROWSE at :
BROWSE at :
BROWSE at :
BROWSE at :
BROWSE at :
BROWSE at :
