zondag 29 november 2009

Tom Tykwer naar Bayreuth ?

Volgens de collega's van Wagneroperanet zou de Duitse regisseur Tom Tykwer de Bayreuther Ring van 2013 gaan regisseren. Tykwer is vooral bekend van films als Lola rennt en Perfume en schrijft zelf ook de muziek bij zijn films. Benieuwd of dit bericht bevestigd zal worden.

maandag 23 november 2009

Lucrèce Maeckelbergh recenseert Der Rosenkavalier


Lucrèce Maeckelbergh schreef een enthousiaste recensie rond de dvd-release van Der Rosenkavalier van Baden-Baden voor de webstek van Klassiek Centraal. Een fragmentje:
"Deze opera is met al zijn variatie een uitdaging voor een regisseur en Herbert Wernicke maakt er een schitterend spektakel van en voldoet in vele opzichten aan het opzet van Richard Strauss. Hij kan elk personage de juiste typering geven en overdrijft in geen enkele zin. Zelfs de levée in het eerste bedrijf of de groteske spokerij in het derde is bij hem aanvaardbaar theater.
Dit samen met de super-de-luxe bezetting en de steengoede Christian Thieleman die met zijn eigen Münchner Philharmoniker een sublieme beurt maakt, maakt deze opname tot een Rosenkavalier waar elke operaliefhebber — niet alleen de Straussfan — zal van genieten. "


Naar Klassiek Centraal

Gesprekken met Hitler

"Adolf Hitlers miljoenenmoord op de Europese joden is het blijvende spoor dat Wagners Parsifal in de geschiedenis heeft achtergelaten".
Het zijn woorden van de Münchense germanist Joachim Köhler wiens natte droom Richard Wagner de holocaust in de schoenen te steken de rode draad is doorheen zijn boekje Wagners Hitler. Voor bovenstaande uitspraak baseert Köhler zich op het getuigenis van Hermann Rauschning in zijn boek Gesprekken met Hitler.


Hoe staat het met de authenticiteit daarvan en wat zijn de feiten waarover wij vandaag beschikken?
Lees het artikel

woensdag 18 november 2009

C-Major lanceert de Fura-Ring op dvd en blu-ray



C-Major Entertainment, het nieuwe en beloftevolle dvd-label dat zich vorige maand afsplitste van de Münchense studio Unitel, zal de Ring van Valencia uitbrengen op dvd en blu-ray. Das Rheingold en Die Walküre worden beschikbaar vanaf 30 november.
Ook de Lohengrin van Richard Jones van op de Münchner Festspiele 2009 staat in de steigers.

Rheingold en Walküre werden toegevoegd aan The Wagner Store.

Bezoek C-Major Entertainment
Info Der Ring des Nibelungen
Info Lohengrin

zondag 15 november 2009

Just Music & Opera tickets voor Bayreuth 2010

Just Music & Opera , voorheen Maestro Classics, biedt opnieuw tickets aan voor de Bayreuther Festspiele. De nieuwe brochure voor de Festspiele van 2010 is klaar en kan u hier bekijken.

donderdag 12 november 2009

Het helpt natuurlijk als je eerst Schauvliege schoffeert en dan Guy Verhofstadt in de jury hebt...

Eerst heette het dat deze jury ondermaats was en niet in staat om zijn talent te beoordelen. Daarna, bij de bekendmaking van de AKO-laureaat, liet Erwin Mortier optekenen dat diezelfde jury “hem beter begrepen heeft dan de andere”. Wat is het nu, beste Erwin? Is de enige kwaliteitsmaatstaf van een literaire jury de Mortiergezindheid? Denk je nu echt dat de middenas van het universum door jouw navel loopt, en dat de waarheid zich verbuigt onder invloed van jouw grenzeloze gravitatie?
Wat er ook van zij, de auteur van Godenslaap wil zo snel mogelijk een gesprek met cultuurminister Joke Schauvliege (door hem eerder in De Morgen, tamelijk onsubtiel en kinderachtig, als Schouwvliegje betiteld), om nu eindelijk eens dat fiscaal statuut van de auteur aan te kaarten. Mortier wil zelf geen belastingen betalen maar wil wel graag meer belastinggeld gereserveerd om de literatuurindustrie te stimuleren.
Nu ben ik de laatste om een schrijver te willen zien hongeren op zijn zolderkamer. Toch lijkt het nieuwe materialisme van het schrijversgild, evenals de gretigheid waarmee er naar overheidsgeld gelonkt wordt (zie de eis van de sector om beginnelingen een soort ambtenarenstatuut te geven, om nog maar te zwijgen van het “geef ons meer geld”-geblaat van Dirk van Bastelaere in het tijdschrift nY), te refereren naar een zeer oude wortel van het schrijversschap, namelijk de boekhouding. Van in het oude China tot onder Karel de Grote waren schrijvers in de eerste plaats door de overheid aangestelde klerken, die slechts mettertijd, eerder uit verveling, naast de reguliere magazijnnotities ook persoonlijke krabbels maakten. Misschien werd dat door de hofdames wel gesmaakt, en ontstond zo het type van de hofdichter, een soort belcanto-nar die zich in zangwedstrijden mocht uitleven. Jaja, toen al regende het prijzen, waren er glunderende winnaars en mokkende verliezers.
Dit maar om te zeggen dat Mortier’s gekoketteer met jury’s, zijn enorme hang naar succes en status (de gespeelde bescheidenheid van de laureaat, die gelukzalig mompelde “ach, we doen het niet voor het klatergoud”, deed dat nog frappanter uitkomen, zoals Caesar tot drie keer toe de keizerskroon weigerde), ons weer herinnert aan wat Sloterdijk schreef over het cynisme van de moderne intellectueel en zijn verslaving aan de macht. Het aura van de dichter is de verdubbeling van het aura van de politicus, die er zich achter verstopt, want politici zijn de dag van vandaag niet populair. De hang naar zekerheid en de institutionele cocon is onrustwekkend groot in het artistiek-intellectuele circuit. Ik zou graag eens een schrijver beloond zien die het establishment te kakken heeft gezet, maar dat is natuurlijk een contradictie vermits het establishment zelf de prijzen uitdeelt.
Voor de rest heeft Erwin Mortier een vlekkeloos PR-parcours gereden: het hautaine geschimp op het Schouwvliegje heeft hem de sympathie opgeleverd van juryvoorzitter Guy Verhofstadt, en het naarstige lobbywerk van diens broer Dirk. De als “voluntarisme” verklede doordrammerij van de ex-premier indachtig, zou het me niet verwonderen dat de rest van de jury hem gewoon zijn zin heeft gegeven. Daarbij blijf ik, zoals al vroeger gezegd, de verschijning van de luiers verversende moeder-minister een verademing vinden in het landschap van de kakmachines en de zelfverheerlijkende peptalk allerhande.
Zal Godenslaap de eeuwigheid halen, zoals de jury het stelt? Ik weet het nog zo niet. Ik heb eerder het gevoel dat de echte eeuwigheid van morgen vandaag in de anonimiteit huist, het klodderwerk van de eenzame wroeter. Behalve een euvel is marginaliteit misschien ook wel een zegen. Een auteur die door een (ex-) premier wordt gelauwerd, dat kan nooit goed aflopen. Ook Claus en Verhofstadt waren boezemvrienden, maar van Claus gelooft niemand dat hij nog een decennium langer meegaat. Kunstenaars en macht, ze trekken elkaar aan, maar het eeuwigheidsgehalte blijkt telkens weer ver van de salons, de Academie en de prijzen te liggen. Dat ziet er dus niet zo goed uit voor Erwin. Dan toch maar beter eens stevig doorbomen over dat BTW-tarief…

Johan Sanctorum

http://www.visionair-belgie.be/

dinsdag 3 november 2009

Brava Klara !

De weinig inspirerende muziekprogrammatie van Klara heeft het voordeel dat de woordprogramma’s nog beter tot hun recht komen. Naar aanleiding van het bericht in verband met het radiointerview van Bart Maddens in Rondas ontving ik enkele nieuwsgierige reacties. Of ik recentelijk meer van dat soort uitzendingen in Rondas had beluisterd? Dat heb ik.
Meer nog : u kan ze zelf beluisteren. Een bloemlezing van de uitzendingen die Jean-Pierre Rondas maakte in het kader van de commotie rond de staatshervorming, heb ik op onze webserver geplaatst.
Heeft u deze uitzendingen gemist, bereid u dan voor op niets minder dan een choque. Wat u te horen krijgt zal soms uw verbeelding tarten. Want op televisie of in uw ochtendkrant hebt u hierover niets kunnen vernemen. Waarmee ik twee dingen wil aantonen : dat de openbare omroep bij monde van haar dienaar Rondas haar maatschappelijke rol vervult en ten tweede dat de volksverlakkerij van sommige Vlaamse journalisten werkelijk geen grenzen kent.
Voor de goede orde : politici krijgen hier geen forum. Enkel academici komen hier aan het woord.

De uitzendingen:
Gesprek met Remi Vermeiren (07-12-2007)
Gesprek met Paul Van Orshoven (09-02-2008)
Gesprek met Jules Hannes (14-12-2007)
Gesprek met Wilfried Dewachter (15-03-2008)
Gesprek met Bart Maddens (21-12-2007)
Gesprek met Roger Dillemans (23-02-2008)
Gesprek met Dirk Heremans (26-05-2009)
Gesprek met Jan De Maeseneer (29-12-2007)

Neemt de jonge Wagner zijn intrek in Bayreuth ?


Volgens een bericht van de Gesellschaft zur Förderung der Richard-Wagner-Gesamtausgabe zouden Die Feen en Das Liebesverbot in de nabije toekomst in Bayreuth worden opgevoerd. Hopelijk worden de ideeën komende vanuit Bayreuth in de toekomst wat creatiever.

maandag 2 november 2009

Het Parsifalverbod tijdens WO II. Deel 2


Met John Deathridge ben ik nog niet klaar. Ik heb (voorlopig) geen bewijs gevonden voor een Parsifalverbod in het Derde Rijk vanaf 1939. Deathridge zou dus gelijk kunnen hebben met zijn bewering dat er helemaal geen was. Maar dat de partijtop ideologisch geen bezwaren zou hebben gehad tegen Parsifal wordt door het getuigenis van Wieland Wagner en Gertrud Strobel sterk tegengesproken. Deathridge maakt gewag van de bezwaren van Rosenberg tegen Parsifal maar noemt Rosenberg een zwakke figuur binnen de hiërarchie van nazi-Duitsland. En daarmee is voor hem de kous af.

Wat volgt kan worden gecheckt bij de Duitse historica Brigitte Hamann in Winifred Wagner oder Hitlers Bayreuth. In april 1942 heeft Wieland Wagner een gesprek met Hitler in Berlijn. Ter sprake komt Parsifal. Dit “Bühnenweihfestspiel”, zegt Hamann, werd door de ideologen van de NSDAP afgewezen op grond van het feit dat het niet paste binnen het cliché van de sterke Germaanse held en strijder. In Wieland Wagner Denkschrift staat te lezen: Den Parsifal glaubten die Nationalsozialisten als weltanschaulich untragbar ablehnen zu müssen. Rosenberg, Himmler en Goebbels waren gekant tegen opvoeringen van Parsifal. In zijn dagboek schrijft Goebbels: “Mir zu fromm. Und zu pathetisch. Nichts für einen alten Heiden…Ich habe lieber, wenn die alten Götter sich zanken und hintergehen. Das ist doch Leben. Natur. Kampf.” En verder meende hij ook: “dass man die Ausstattung des Parsifal modernisieren sollte. Entweder müssen wir aus diesem christlich-mystischen Stil heraus, oder der Parsifal wird auf die Dauer nicht mehr für den modernen Spielplan zu halten sein”
Volgens Wieland zou Hitler in de discussie asgrauw geworden zijn, en hem toevertrouwd hebben dat hij Parsifal graag nog eens zou horen. Waarop Wieland dan een voorstel deed van Verena om voor het Derde Rijk, gezien de oppositie van Rosenberg, enkel het tweede bedrijf op te voeren, het heidense, seculiere bedrijf met Klingsors Tovertuin en de bloemenmeisjes. Daarop zou Hitler hard gelachen hebben. Hitler zou overwogen hebben om voor Parsifal een eenheidsdecor te maken dat voor heel Duitsland zou gelden. Hij zocht naar een “unsere Zeit vertretbaren Deutung des Parsifal, während der Himmler ein Aufführungsverbot für das Werk erzwingen wil!!!” Hetgeen aan Wieland de reactie ontlokte dat er dan ook talrijke werken van Bach zouden moeten worden verboden. Kenschetsend voor de grote tegenstelling tussen de Führer en de overige leden van de nazi-top is Wielands uitspraak: ”Wenn dem Führer etwas passiert, ist es sowieso aus!”
Bij een volgende ontmoeting zou Hitler Wieland de opdracht gegeven hebben om een tijdloze Graalstempel te ontwerpen. Wieland over Hitler: “Er will den Parsifal sozusagen gegen seine eigene partei aufgeführt haben!!!! Jetzt und in den nächsten 20 Jahren wären noch gewisse Rücksichten nötig, später würde das Werk wie die Matthäuspassion zeitlos dastehen!”
De bronnen voor al deze uitspraken zijn de dagboekaantekeningen van Gertrud Strobel, een koorzangeres van de Bayreuther Festspiele. Er is geen enkele reden om aan de authenticiteit hiervan te twijfelen.
Wat blijkt hieruit: dat Rosenberg wel degelijk invloed had, dat Himmler zeer tegen Wagner was gekant, dat Hitler in staat was zijn ideologische bezwaren tegen Parsifal opzij te zetten om de muziek maar te kunnen horen (tenslotte was hij de enige wagneriaan binnen de nazi-top). Wieland Wagner heeft ook nooit gewag gemaakt van enige racistische interpretatie van Parsifal door Hitler en Wieland heeft ongetwijfeld veel vaker en langer met Hitler over kunstzaken gepraat als Hermann Rauschning.