woensdag 6 april 2011

Wim Wenders verlaat de Ring


Wat één van de spectaculairste cultuurprojecten van de komende jaren had kunnen worden is mislukt: Wim Wenders trekt zich terug uit de Jubieum-Ring van Bayreuth. Met Bayreuth kon hij niet tot overeenstemming komen. Wenders zag zijn enscenering in Bayreuth eerder als een hulpmiddel voor een filmproject in 3D dat hij in Bayreuth meende te kunnen realiseren, in navolging van zijn succesvolle 3D-homage aan de Duitse koningin van de dans, Pina Bausch.

Bayreuth moest daarvoor 3.5 miljoen ophoesten en de film zou pas in 2015-16 afgewerkt zijn. Eerlijk gezegd, ik zie het probleem niet maar Katharina Wagner noemde Wenders arrogant toen hij te kennen gaf geen zin te hebben om anderhalf jaar van zijn leven op te offeren aan alleen maar een operaenscenering.

Of er nu nog een Wendersfilm komt van de Ring is zeer twijfelachtig. Wat wel zo goed als zeker is, is dat er in 2013, met nog slechts 2 jaar voor de boeg, weer geen fatsoenlijke Ring op de Groene Heuvel te zien zal zijn.

Misschien zal die Jubileum-Ring wél te zien zijn in Baden-Baden, in co-productie met de Semperoper van Dresden en o.l.v. Christian Thielemann. De naam van de regisseur is nog steeds niet vrijgegeven.

1 opmerking:

Clem Robyns zei

Bijzonder goed nieuws. Wenders is en blijft de meest omhooggeblazen pseudo-intello van de Europese filmwereld en hem een Ring geven was het zoveelste voorbeeld van een operamilieu dat zich zo ontzettend onzeker en beschaamd voelt over zijn eigen traditie dat het er telkens weer messiassen van elders bijsleurt. Dat het heertje Wenders dan ook nog eens een Ring te onbelangrijk vindt om een jaar tijd in te steken, en een operahuis wil misbruiken om zijn volgende film (een 3D-vehikel dan nog, mijn god) te sponsoren, toon exact aan op welk niveau we hem moeten isnchatten. Bon, we zijn tenminste ontsnapt aan de zoveelste zelfingenomen, respectloze, Wagnervijandige enscenering. Ik blijf wachten tot het genre opera eindelijk ontsnapt aan de plaag van blasé intendanten, regisseurs en critici die het genre in hun diepste binnenste spuugzat zijn en het dan maar telkens opnieuw proberen te vervormen tot iets anders.