De culturele oogst van 2011 viel best mee. Natuurlijk waren er de onvermijdelijke teleurstellingen maar ik heb mij in het theater of in de concertzaal tenminste nooit moeten ergeren, al kan dit net zo goed aan mijn toegenomen vaardigheid liggen om pretentieuze artistieke flops aan mij te laten voorbij gaan. Neen, ergernis daar zorgde cultureel links wel voor met haar onafgebroken kleingeestige kritiek op het Vlaamse emancipatiedenken. Ronduit beschamend.
Volgende concerten & voorstellingen wisten in 2011 mijn torenhoge kwaliteitseisen te doorbreken:
- Pierre-Laurent Aimard met Wagner/Berg/Scriabin/Liszt-programma in Brugge
- Ivo van Hove met "Kinderen van de zon" in NTGent
- Het Budapest Festival Orchestra met een Wagnerprogramma in Brugge
- Jordi Savall met "Orient/Occident" in Brugge
- Sidi Larbi Cherkaoui met "Babel" in Brugge
- Romeo Castellucci met "On the concept of the face, regarding the son of God" in Antwerpen
- Robert Lepage's "Die Walküre" in Kinepolis Nîmes
- Stefano Bollani/Enrico Rava op Jazz Arles
- Jan Fabre met "Prometheus" in Vooruit Gent
- David McVicars "Die Meistersinger von Nürnberg" in Cinemaxx Münster
- Chick Corea en "Return to Forever IV" op Jazz Gent
- The Music Liberation Orchestra op Jazz Middelheim
- Patricia Kopatchinskaja met het Vioolconcerto van Ligeti in Brugge
- Robert Lepage's "Siegfried" in Cinemaxx Göttingen
- Akram Kahn met "Confluence" in Brugge
Ongetwijfeld waren volgende voorstellingen, die ik jammergenoeg heb moeten missen, ook zeer de moeite :
- Philippe Decouflé met "Octopus" in Antwerpen
- Akram Kahn met "Desh" in Brugge
- Gruppo Corpo met "Parabelo & Onqotô" in Brugge
- Tero Saarinen met "Borrowed Light" in Brugge
Met één vraag ben ik blijven zitten omdat ik de voorstelling niet heb gezien : was "Les Huegenots" in De Munt wel zo goed als in het algemeen (en in politiek correct denkende kringen in het bijzonder) wordt beweerd ? Sta mij toe om dit sterk te betwijfelen...
2 opmerkingen:
Kunt u dat politiek gedoe nu echt niet laten? Niet iedereen is vlaams- nationalist. De Wever heeft overigens meer danken aan De slimste mens dan aan zijn politiek programma.
Jazeker kan ik dat laten maar de vraag is eerder of cultureel links daartoe in staat is. De sector hoefde toch alleen maar zijn mond te houden en net zoals de meeste Vlaamse kiezers het historisch belang in te zien van het wegwerken van een democratisch deficit. Blijkbaar kunnen ze dat niet. Eens de paus had gesproken was het hek van de dam.
Overigens wil ik daarmee ook iets bewijzen en dat stoort u wellicht nog het meeste: dat mensen die de culturele en economische emancipatie van Vlaanderen voorstaan ook de hevigste fans kunnen zijn van Vlaamse (ook linkse!) kunstenaars op internationale podia en van internationale kunstenaars op Vlaamse podia. Alle NVA-ers die ik ontmoet zijn van dat kaliber. Wie opkomt voor zijn volk trekt zich daarom nog niet terug onder de eigen kerktoren zoals links ons dat zo graag wil laten geloven. Die mantra ben ik allang kotsbeu.
Onlangs wist De Morgen uit de mond van theatermens Dirk Pauwels nog het volgende op te tekenen : "De sector zou zich dringend moeten bezinnen over de dag - en ik vrees dat die zeker gaat komen- dat een N-VA'er minister van Cultuur wordt. Nationalisme en kunst, dat staat haaks op elkaar. Kunst is per definitie internationaal gericht. We zouden dus beter beginnen te ijveren voor een gecoöpteerd minister, eentje die een beetje verstand van zaken heeft." Zo groot is de paranoia bij links.
De vrees van Dirk Pauwels is terecht: een N-VA minister van Cultuur komt er zeker maar als hij met zijn decreten de cultuur onder de kerktoren verbant dan zal ik toch wel de eerste zijn om hem op het matje te roepen.
Met uw laatste opmerking bewijst u naar mijn gevoel dat u nog steeds geen idee heeft hoe het Vlaams emancipatiedenken door brede lagen van de bevolking wordt gedragen. Dat is uw goed recht net zoals het mijn goed recht is om beschaamd te zijn over zoveel recente blijken van paranoide volksverlakkerij.
Een reactie posten