zaterdag 12 mei 2012

Wagner in het Concertgebouw Brugge


Dat 2013 een Wagner-feestjaar is dat kan je niet merken aan de muziekprogrammatie in onze concertzalen. Wagner wordt straal genegeerd in Bozar en in De Singel. Dan valt het dubbel op wanneer Het Concertgebouw in Brugge twee leuke concerten in de aanbieding blijkt te hebben.

De Filharmonie koppelt werk van Jonathan Harvey en Olivier Messiaen aan "An orchestral quest", Henk De Vliegers arrangement van Parsifal (17/5/2013).

De Brussels Philharmonic koppelt werk van Iannis Xenakis aan de Prelude en Liebestod uit "Tristan und Isolde" (08/11/2012)

Dat zou ik avontuurlijk programmeren durven noemen. Waarom kunnen de grote wereldorkesten dat niet? Waarom begeven die zich steevast op platgetreden paden met de zoveelste symfonie van Mahler, Bruckner, Brahms? Worden die dat écht nooit beu gespeeld? Of is men bang dat de zaal slechts halfvol zal geraken, gezien de hoge prijskaartjes? Tja, waarvoor krijgt een concertzaal dan subsidies? Wanneer gaat men eindelijk eens ophouden met het publiek te onderschatten?

Geen opmerkingen: