Yonathan Livni, voorzitter van het Wagnergenootschap van Israel, huurde een auditorium aan de Universiteit van Tel Aviv met de bedoeling een Wagnerconcert, gedirigeerd door Asher Fisch, te organiseren en daarmee de sinds 1938 feitelijke boycot van Wagner in Israel te doorbreken.
Hij deed dat redelijk stiekem door te verzwijgen dat het om een Wagnerconcert zou gaan. Straffer nog, hij sommeerde alle Wagnergenootschappen in de wereld om zijn project financieel te ondersteunen. Kortom, Yonathan Livni is een idioot. Hoe kan je nu van een legitiem einde van de Wagnerboycot spreken als het van buitenaf, door Wagnerianen, wordt gefinancierd? Als hij geen 100 muzikanten bereid kan vinden om gratis te spelen op een concert dat de wereldpers haalt, dan is Israel er toch nog helemaal niet klaar voor, toch?
In alle persmededelingen lees je dat de boycot zijn bestaansreden vindt in het feit dat Wagner de favoriete componist was van Adolf Hitler. Hitler had wel meer favoriete componisten, zoals de joods Hongaarse operettekoning Emmerich Kalman, bijvoorbeeld. Van een Kalman-boycot heb ik nooit iets vernomen. Dat kan de reden dus niet zijn.
Lag het aan Wagners jodenkritiek dan? Nee, zo zelfgenoegzaam zal het joodse volk toch wel niet zijn. Ironisch genoeg ligt Wagner mede aan de basis van de staat Israel. Dezelfde muziek die vandaag verbannen wordt inspireerde Theodor Herzl tot founding father van de staat Israel. Nee, er moet een betere reden zijn om Wagner uit Israel te houden.
Die reden stond vanmorgen te lezen in de Israelische krant Haaretz. Die publiceerde fragmenten uit een boze brief die Uri Chanoch van het Holocaust Survivors Centre aan de Universiteit van Tel Aviv schreef. Het concert werd door de Universiteit meteen afgelast.
Chanoch schrijft dat Wagners muziek te horen was in de concentratiekampen en bijgevolg niet op zijn plaats is in een universitaire aula. Als dat waar is dan heeft Chanoch een punt. Spijtig genoeg beschik ik niet over onweerlegbaar historisch feitenmateriaal om deze bewering te staven noch om haar te ontkrachten maar ze lijkt mij zeer onwaarschijnlijk en in de lijn te liggen van een andere loze bewering in diezelfde brief: “Wagner provided inspiration for the nazis and there is a direct link between him and the Holocaust”. Ja, aan mijn hoela!
Het moge duidelijk zijn dat een Wagnerboycot op los zand gebaseerd is, op de langere termijn onhoudbaar zal blijken en samen met de laatste overlevende van de Holocaust geruisloos zal verdwijnen.
Yonathan Livni zou op zoek zijn naar een oplossing, desnoods voor de rechtbank. Sukses ermee, Yon !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten