Wist ik veel dat de gepensioneerde bariton Bernd Weikl een licht gestoorde grapjas was. Ik verwijs naar mijn vorige post waarin ik de publicatie van zijn boekje "Warum Richard Wagner in Deutschland verboten werden muss" wereldkundig maakte. De titel van zijn boekje was ironisch bedoeld, zo licht hij nu toe in een interview en in een rondschrijven gericht aan de Wagnergenootschappen. Tja..
Eigenlijk had ik het kunnen weten want in 2012 had hij nog het pro-Wagner boekje "Freispruch für Richard Wagner? Eine historische Rekonstruktion" gepubliceerd dat geheel onopgemerkt voorbij was gegaan. Om te worden opgemerkt kan je beter het tegenovergestelde kamp aanspreken, zegt Weikl en dus verwisselde hij het geweer van schouder en suggereerde hij sympathie met de stelling dat Wagner een proto-nazi was.
Niets is minder waar en de liefde voor Wagner is nog altijd intact, zegt hij nu. Wat hem de gordijnen injaagt is de vaststelling dat er haast geen dag voorbij gaat of er loopt wel ergens een Wagnervoorstelling in een Duits theater dat verzuipt in de symboliek van het Derde Rijk. Laat de rechtbank oordelen, zegt Weikl, en als die geen grond vindt om Wagner te veroordelen op basis van antisemitisme in zijn werk dan moeten de creatieve teams in de theaters zich daar ook aan houden. Behoorlijk naïef en bevoogdend op de koop toe, me dunkt.
Weikl stelt hiermee de hypocrisie van het politiek correcte denken aan de kaak. Het laat ook het vermoeden rijzen dat Joachim Köhlers veroordeling van Wagner destijds niet meer dan een mercantiele zet was. Het zegt in laatste instantie veel over hoe moeilijk het is om als Duitser in het reine te geraken met de beulen van Auschwitz.
Van deze geschifte zin voor humor wordt ik niet bepaald vrolijk maar de absolutie heeft hij met deze verheldering wel verdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten