zondag 30 november 2008

Die Walküre in het Filmmuseum


Het Vlaams Wagner Genootschap zette gisteren de vertoning van The Copenhagen Ring in het Filmmuseum verder met Die Walküre.
Lees de reacties van de deelnemers.
Posted by at

2 opmerkingen:

Wanderer zei

Die stilte is me ook opgevallen, in de ogen van sommigen van mijn zaalgenoten, een zeker ongeloof, een niet onmiddelijke duiding van de plot, althans het al of niet aanvaarden van een geheel andere wending die we soms gewoon zijn.

Ik ben weerom erg onder de indruk, mijn hoofd is als een zeef, die al de onzuiverheden van de voorbije jaren heeft achtergelaten en waarvan het gefilterde vocht een hele reeks frisse vernieuwende ideeën heeft opgebracht.

Ik heb me nog nooit zo eenparig met mezelf gevoeld, zo relaxed, geen slecht woord kwam in me op, ik voelde me volledig tot rust gekomen met nieuwe horizonten om te verkennen, me erin te verdiepen. Mijn twee medegezellen hadden ook geen kwaad woord te vertellen, geen pikante opmerkingen, alle plooien bleven gladgestreken, we gonsden alleen maar na en de verzamelde honing was gekenmerkt door een volmaakte speciale opmerkelijke niet verwachtte smaak.

Vooral het feit van de wakker aandachtig luisterende Sieglinde tijdens de dialoog van de Todesverkündigung scène tussen Siegmund en Brünnhilde gaf een extra dimensie, een ommekeer, een diep aanvoelen van het cruciale dat hier zich afspeelt, het is nog een dieper aanvoelen dan de slapende "versie" die Wagner reeds tevoorschijn tovert.

Zo zijn er nog van die opmerkelijke vondsten van de regie, meestal nog eens uitvergroot tot een andere hogere dimensie door de vlekkeloze close-ups,camera instellingen, te veel eigenlijk om op te noemen.

Om er dan toch enkele te noemen het feit dat Hunding blijft leven na zijn handlangers te hebben uitbetaald en gespuwd op het lijk van Siegmund. Ik wou hem dood, maar de indruk dat hij bleef leven en ongestraft achter de schermen verdween accentueerde in belangrijke mate mijn misprijzen.

De door Wotan afgescheurde vleugels van zijn lievelingsdochter siddert nog na, ook de spijt die hij dan betoont, zijn onkunde zijn omvangrijke onaangename trekjes in toom te houden, door ze toch achteraf met haar vleugels af te schermen.

De Waldvogel die hier al symbolisch optreedt, door Brünnhilde in de lucht gelaten om er maar zeker van te zijn dat de weg naar haar wordt terug gevonden en zo zijn er nog meer opmerkelijke in het verhaal passende vondsten die een meerwaarde geven aan het al subliem gegeven.

Om niet te vergeten de scène van het lentelied na het verbrijzelen van het raam en het zwaard Nothung dat Sieglinde, op aanstoot van Siegmund, uit de boom trekt!

En zo kan ik blijven verder gaan, de takes die ons op het topje van onze stoel plaatsten, de uitvergrote close-ups, het acteerwerk door de camera nog eens uitvergroot en ook nog eens de niet aflatende stemmen die het geheel aanvullen, op een ander niveau brengen, laten transcenderen, ik kreeg er niet genoeg van.

Tot slot en tot spijt van wie het benijdt, ik kan geen negatief punt vinden. De zaal, de ruime beenruimte alles was gisteren namiddag geslaagd en de tijd is voorbij gevlogen. Wie zegt dat Wagner langdradig is moet deze productie dan maar eens bekijken.

Ik heb mijn afspraak, die mij volgende week de Siegfried deed missen, verzet om toch aanwezig te kunnen zijn.

Ik vrees dat ik de rest van mijn zondag ook stil zal doorbrengen, door mijn gedachten over deze ervaring omwikkeld.

30 november 2008 om 12:18
joe oostvogels zei

Eerst en vooral dank aan Guy Stevens, voor de talloze toelichtingen en achtergronden m.b.t. de Ring van Wagner.

Mijn vriendin en ik hadden nog nooit een Wagner-opera gezien, maar we hebben het ons niet beklaagd.
Zelf ben ik vooral geïnteresseerd in Wagner als cultuurfenomeen, en exponent van de Duitse romantiek, die zowel constructieve (zie Ludwig2 van Beieren, bepaalde rococo-kerken) als destructieve (Hitler) excessen heeft voortgebracht.

Ik kan dus niet vergelijken met eerdere versies, maar deze van Copenhagen lijkt mij alleszins een hele goeie, vooral in Act 2 & 3. Champagneslempende walküren, fraaie finalebelichting, het afknippen van Brunhildes vleugels, de geweldige basperformance van de reus Stephen Milling als Hunding: klasse.
Mijn liefde voor Wagner staat op een beduidend lager pitje dan die voor bepaalde andere (modern-) klassieke componisten, maar aan respect geen gebrek - vooral voor de manier waarop hij het "leitmotiv" perfectioneerde. Ook de symfonische aanzet helemaal in het begin, met zijn onderhuidse dreiging, verraadt grote compositorische klasse.

Het libretto, da's andere koek. Heel dat ring-gedoe vind ik, net als Tolkiens "lord of the rings" trouwens, bol staan van gezwollen pathetiek en een sérieux zonder weerga, en dat terwijl de Griekse godenwereld net zo'n genoeglijk clubje was. Tja, met Noren en Duitsers valt natuurlijk altijd aanzienlijk minder te lachen dan met relativerende zuiderlingen. Pathetiek sluit voor mij ontroering uit, en dus zal het droeve lot van Brunhilde en Siegmund mij zeker geen nachtrust kosten.

Het enige verhaalelement dat mij wel voluit bevalt, is het feit dat Wotan iedereen voor zijn karretje tracht te spannen om zijn eigen almachtsfantasieën te ondersteunen. Dan gaan mijn gedachten automatisch uit naar Hitler, die toch echt wel als een mot naar het licht van deze vervaarlijke verhaalstof moet zijn toegezogen, en ook zijn Berlijns walhalla in een waarachtige götterdammerung ten onder zag gaan. Maar die cultuurhistorische bespiegelingen kunnen niet beletten dat de ring-mythe op zich een pathetische potpourri blijft, die mij eerder irriteert dan enthousiasmeert.

Gelukkig bieden enscenering, muziek, stemmen en belichting voldoende soelaas om evengoed een genietbare productie over te houden, die voorzien van twee pauzes zelfs geen langdradigheid in haar zog voert. Een prijzenswaardig initiatief dus, zeker in een jaar dat ik toevallig veel aandacht heb besteed aan de Duitse romantiek, middels een reisje naar o.a. de koningskastelen van Beieren. Op den duur zouden we toch nog spijt krijgen dat we de volgende zaterdagen bezet zijn....

30 november 2008 om 16:00

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)