zondag 14 juni 2009

Even pauzeren...

Voor ondergetekende is de vakantie nu reeds aangebroken: een tochtje per cabrio van Edith naar het Zuiden, eindigend in het Valencia van Calatrava waar La Fura zijn laatste Ringcyclus te zien geeft. Rendez-vous ook met Wim, Dirk & echtgenote, Willy, Lucienne & Maarten, de deelnemers van onze VWG-uitstap die op zondag invliegen. Mogelijk volgen er reisverslagen rond het Ring-gebeuren. Het zal ervan afhangen hoe worldwide het www wel is...

dinsdag 9 juni 2009

La Fura's Götterdämmerung op de Maggio Musicale

Schaars is de internationale pers met nieuws over La Fura's finale luik van de Ring, dat eerst in Firenze zijn première heeft gekregen om vervolgens in twee volledige cycli te worden opgevoerd in het Valencia van Santiago Calatrava.
En toch zijn de superlatieven niet van de lucht. Sommige commentaren spreken van de belangrijkste Ringproductie na Wieland Wagner en Patrice Chéreau. Maar dat hebben we al vaker gehoord over producties waar vandaag geen haan nog naar kraait...
De dvd-release van de Ring van La Fura is aangekondigd voor november.

PERSECHO'S
El Pais (Spaans)
El nuevo Espagna (Spaans)
Wiener Zeitung
Seen and heard

zaterdag 6 juni 2009

Kontra Wagner bij Col Legno

Bij Col Legno verscheen een CD met muziek van Wagner, parodieën en muzikale grappen rond muziek van Wagner en verder ook muziek van Krenek en Webern. De uitvoerenden zijn leden van de Berliner Philharmoniker. Het meest in het oog springend is de Siegfried Idyll, die hier de meest passionele, meest romantische versie krijgt die ik ooit heb gehoord.

Lees de recensie

Een streep door Londen

Het ziet ernaar uit dat de ticketprijzen voor Tristan und Isolde in ROH Covent Garden 300 euro of meer zullen bedragen. In die omstandigheden lijkt het ons niet langer zinvol om een trip naar Londen te overwegen. Niettegenstaande die hoge prijzen zal de voorstelling snel uitverkocht zijn.
Ik ben onvoldoende vertrouwd met het subsidieniveau van Covent Garden maar het lijkt wel duidelijk dat de Britse overheid de gemeenschap niet wil laten opdraaien voor de peperdure elitaire kunstvorm die opera is. Althans minder dan dat bij ons het geval is. Zoals u weet wordt bij ons 2/3 van de prijs van een operaticket door de overheid bijgepast. Je hoort liberale excellenties als Paul De Grauwe al eens pleiten voor minder subsidies naar Brits model. Met dat liberale principe heb ik in feite geen enkel probleem. Behalve dan dat opera op deze wijze alleen nog toegankelijk is voor een financiële elite. Welnu, op dit punt aangekomen moet de overheid haar rol spelen en voorzien in een democratisch alternatief. Dat alternatief is vandaag, meer dan ooit, voorhanden: ik doel niet op subsidies maar op live-uitzendingen in de bioscoop. U kan met mij van mening verschillen over de kwaliteit van deze uitzendingen maar ik vind ze een valabel alternatief waar ik mij zondermeer mee kan verzoenen. Wereldwijd zitten ze in de lift en ze zouden het operalandschap nog ingrijpend kunnen veranderen. De kosten van de transmissie verminderd met de uitzendrechten en de dvd-rechten zouden in dit geval door de overheid kunnen worden gedragen. Aldus bereik je veel meer dan met een subsidie : de opvoering zal een veel groter publieksbereik hebben en de kosten zullen hoofdzakelijk door de sterkste schouders worden gedragen. Op het vlak van cultuurbeleid kan ik mij nauwelijks een eerlijker scenario voorstellen.
Als ROH Covent Garden Tristan und Isolde niet uitzendt in de bioscoop dan maakt zij zich schuldig aan "klasse-cultuur" en speelt de Britse overheid haar rol niet.

woensdag 3 juni 2009

Verkiezingen 09


"Ik hoor niks in Wagner. Ben ik dan een cultuurbarbaar?" vroeg Louis Tobback zich af in Humo, zo'n kleine 15 jaar geleden. Het antwoord kan alleen maar een volmondig "Ja, Lewie" zijn. Het stuitende daarbij is dat hij met die pose leek te willen koketteren. Jaren later zou Steve Stevaert op zijn beurt koketteren met zijn afschuw voor intellectuelen. Zover is Jean-Marie Dedecker in zijn populistisch discours nooit gegaan. Gecultiveerde politici, je kan ze op de vingers van één hand tellen. Guy Verhofstadt moest toen zijn Burgermanifesten nog schrijven en in die periode van herbronning ontdekte hij de literatuur en de opera. Tenminste dat was de grondtoon van elk interview uit die tijd. Het kan aan mij liggen maar in een theater of concertzaal heb ik de man nooit gezien. Jean-Luc Dehaene die kwam ik al eens tegen in Bozar maar hoe ernstig kan de cultuurinteresse zijn van een trouwe aanhanger van Club Brugge? Willy Claes die kwam ik al eens tegen op een première in De Munt en van Hugo Schiltz is geweten dat hij regelmatig zijn zitje bemande in de Vlaamse Opera. Mark Eyskens is een liefhebber daar kan geen twijfel over bestaan. Destijds bezocht hij onze filmvoorstelling van Tristan und Isolde bij Agfa-Gevaert en hij wist zich bij die gelegenheid te profileren als een redelijk hevige fan van Wieland Wagner. Stefaan Declerck heb ik meerdere keren ontmoet op de Salzburger Festspiele. En één enkele keer ook Willy De Clercq maar die kwam toe in een door twee volbloeden getrokken tweespan waaruit ik meen te mogen afleiden dat hij zijn kaartje niet zelf had betaald. Geert Bourgeois laat zich regelmatig opmerken in het Concertgebouw maar hoe dat nu weer precies te rijmen valt met die devotie voor Laura Lynn? Geert is nochtans jarenlang lid geweest van onze vereniging. De nieuwe roerganger van de NVA, Bart de Wever, heet dan weer een operaliefhebber te zijn. Op het kabinet van Bert Anciaux ben ik ooit de subsidieaanvraag van Proscenio, mijn operatijdschrift dat Leidmotief moest opvolgen, gaan bepleiten. Vriendelijk ontvangen, dat wel, maar nooit nog iets van gehoord. In de normale omgang zou dat als redelijk grof worden aanzien. Als u zondag in het stemhokje staat besef dan dat politici balen van cultuur en als ik zie wie zich nu weer in de coulissen aan het opwarmen is voor het postje van Vlaams cultuurminister dan hou ik mijn hart vast. Blijkbaar moet het altijd iemand zijn die er per definitie geen verstand van heeft. Cultuur wordt door politici gezien als een tweederangs departement terwijl het uitgerekend onze Vlaamse kunstenaars en theatermakers zijn die Vlaanderen een aangezicht geven in het buitenland en de schade herstellen die locale politici in het binnenland veroorzaken. Misschien heeft u gelijkaardige ervaringen met onze volkstribunen?