Irritaties in Bayreuth

Het zal je maar overkomen: als 31-jarige gepromoveerd worden tot het artistieke leiderschap van Duitslands hoogste high-brow kunsttempel om dan moederziel alleen op het podium het boegeroep in ontvangst te nemen van een licht uitzinnig en moegetergd publiek. Het overkwam Katharina Wagner vorige zondag na haar opnieuw weinig gesmaakte productie van Die Meistersinger von Nürnberg. De laatste akkoorden waren nog niet uitgestorven of de zaal barstte uit, als uit één keel, in luid afkeurend geroep. Althans, dat melden de kranten. En wat doet Katharina Wagner? Der Tagesspiegel: " Sie tritt vor den Vorhang. Allein. Mit tiefem Ausschnitt, im ziemlich kurzen Schwarzen. Sie stellt sich. Vor ihren Kunstwillen, vor die Festspiele. Verbeugt sich, wirft die blonde Mähne in die Luft und wird im Abgehen ein klein wenig rot". Je zou haast compassie krijgen met Wolfgang Wagners "kühner Spross". Niet dat het oneervol hoeft te zijn om in Bayreuth te worden uitgeboed. Ganz im Gegenteil. De geschiedenis kan daar een aardig woordje in meespreken. Je kan haast raden wat de pappa haar heeft ingefluisterd: "Ach Kind, bei der Chéreau war es genau so!". Maar de tijden zijn veranderd, niet alleen voor het Geschäft Bayreuth (zie de op het nippertje vermeden staking) maar ook voor het Bayreuther Publikum. Na het aftreden van Wolfgang Wagner ligt de toekomst van Bayreuth nu in handen van de Duitse belastingbetaler. Weshalve het er niet zo goed uitziet voor de nieuwe directie die nog slechts over een mandaat van 7 jaar beschikt. Of Eva Wagner-Pasquier en Katharina Wagner daarmee de laatste Wagners zijn op de Groene heuvel? I'm afraid so. To be continued somewhere around 2013...