zondag 19 juli 2009

Misschien is een “onmondige” cultuurminister wel een verademing

Zonet liep Koningin Paola weer langs bij kunstschilder Luc Tuymans n.a.v. diens tentoonstelling in Brussel “Against the day”. Tuymans verzorgt zijn public-relations, dat is het minste wat men kan zeggen. Maar het is natuurlijk ook een statement: de Commandeur in de Leopoldsorde associeert zich hier (opnieuw) openlijk en expliciet met het Belgisch ancien régime waar in Vlaanderen nauwelijks nog een draagvlak voor is. Paola, die het nooit verder bracht dan een krakkemikkig Nederlands, is bovendien een vergeeld symbool van macht uit een tijd toen knechten nog werden opgeknoopt als ze appels stalen uit de boomgaard van de Heer. Dat kan tellen. Hoe briljant Tuymans als penseelridder ook moge wezen, politiek leeft hij op Mars, en is zijn kunst louter decorum. Ze schurkt zo dicht aan bij de bovenbouw en de machtssymbolen, zonder de minste vorm van ironie zelfs, dat ze elk systeemkritisch moment ontbeert.
Lees meer

2 opmerkingen:

Clem Robyns zei

Mag ik even opmerken dat ik het hartsgrondig beu begin te worden dat de heer Sanctorum dit Wagner-blog misbruikt om zijn politieke standpunten te verkondigen?
Clem Robyns
Lid Vlaams Wagner Genootschap

Jos Hermans zei

Er kan geen sprake zijn van misbruik door Johan Sanctorum van ons forum aangezien hij het stukje op mijn verzoek heeft geplaatst. Ik vond het stukje relevant voor onze blog omdat er een poging in gedaan wordt om te omschrijven wat een kunstenaar behoort te zijn binnen een samenleving en wat een cultuurminister zou kunnen zijn. Het belangrijkste aan een column is dat het doet nadenken. Dat het sukje vanuit een vlaamsnationalistische reflex is geschreven is voor mij geen voldoende reden om het te weren. Een belgicistisch stukje zal ik ook niet weren, al is de kans dan veel groter dat ik het met de steller niet eens zal zijn. Wat lezers van onze blog mogen beseffen is dat de vlaamsnationalistische reflex mede aan de basis ligt van onze vereniging. De V van VWG is niet zomaar uit de lucht komen vallen. Wat ons land vandaag door de Belgische context op het vlak van onbestuurbaarheid meemaakt, heb ik 13 jaar geleden in het klein, binnen de context van onze vereniging, meegemaakt. Lang heeft de ambitie om een nationale Wagnervereniging te stichten toen niet geduurd. Scheiden bleek de enige werkbare oplossing.