De Japanse schrijver Yukio Mishima realiseerde tijdens zijn leven één film, de verfilming van zijn novelle Rouw om het vaderland. Mishima schreef het script, regisseerde en speelde de hoofdrol in het verhaal, gebaseerd op een historisch gegeven, van een jonge legerofficier die samen met zijn bruid in 1936 seppuku pleegt als gebaar van loyaliteit tegenover zijn medeofficieren die een staatsgreep probeerden te plegen met als doel de keizer weer aan te stellen als waarachtig hoofd van de natie. Het verhaal en film zijn een lang uitgesponnen fysieke beschrijving van het ritueel van seppuku en de aantrekkelijkheid van twee jonge mensen die de dood opzoeken en de sensualiteit van een scherp mes dat een gave huid doorsnijdt. Het bijzondere aan deze film uit 1966 is dat behalve het feit dat de soundtrack van Richard Wagner afkomstig is, de film kan worden gezien als een generale repetitie van Mishima’s zelfmoord, 4 jaar later op 25 november 1970. Die ochtend arriveerde hij met enkele afgevaardigden van de door hem opgericht paramilitaire organisatie ‘Het Schildgenootschap’ (Tate no kai) bij het hoofdkwartier van de Japanse Zelfverdedigingsmacht voor een afspraak met de bevelvoerder. De generaal werd gegijzeld, de achthonderd boze soldaten vanaf een balkon toegesproken en opgeroepen tot nieuwe dienstbaarheid aan de keizer. Het is mogelijk dat niemand Mishima in het gejoel kon verstaan en de soldaten reageerden gedesinteresseerd. In het kantoor van de generaal sneed Mishima vervolgens met een dolk zijn buik open en liet zich onthoofden. Zijn naaste adjudant en minnaar deed hetzelfde.
Lees het artikel
Fragment uit de film. Opgelet: niet voor gevoelige kijkers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten