zaterdag 4 augustus 2012

Richard Wagner ist das Geilste!


De Berlijnse Volksbühne lijkt de Groene Heuvel helemaal te hebben ingenomen. Na Christoph Schlingensief, Sebastian Baumgarten en Frank Castorf himself staat nu ook de geflipte Duitse kunstenaar Jonathan Meese op de affiche van de Bayreuther Festspiele. Als regisseur en scenograaf van Parsifal in 2016. Het contract is ondertekend. Het idee om Meese naar Bayreuth te halen komt ongetwijfeld van Castorf. Voor Castorf ontwierp Meese al verschillende decors voor diens theaterproducties o.a. voor de eigenzinnige "Die Meistersinger von Nürnberg" van de Volksbühne, de enige regiedaad tot nog toe van Castorf in het Wagnervak.

Als u momenteel geen last heeft van overspannen zenuwen dan kan u het eventueel in overweging nemen om de trailer van deze productie te bekijken.

Het meest recente werk van Meese in de opera waren de decors voor Wolfgang Rihms "Dionysos" in Salzburg.

Meese is gefascineerd door Adolf Hitler. Swastika's duiken voortdurend op in zijn schilderijen en de Hitlergroet is een vaste waarde in zijn performances. Voor Bayreuth stelt dit geen probleem terwijl een zanger met een fout lijkende tattoo op zijn borst zopas nog van de Groene Heuvel werd gestuurd. Hiermee wil ik Meese nergens van betichten. Voor mij is dat allemaal prima. Hiermee wil ik alleen de inconsequente en onvolwassen houding van Bayreuth hekelen ten aanzien van Evgeny Nikitin. Aan de goede bedoelingen van een kunstenaar die met de zegen van de grote Frank Castorf naar Bayreuth is gelokt, kan natuurlijk niets mis zijn. Zo redeneren kleine meisjes.

Vorig jaar gaf Meese een performance in de Bourla. Hij deed dat op de verjaardag van Hitler, op eigen verzoek. "De verwijzingen naar Hitler zijn erg nadrukkelijk: Meese heeft alllerlei tics van hem overgenomen, zijn repetitief discours, zijn afkeer van de democratie, zijn nerveuze, parkinsonachtige handgebaren, zijn woedende uitvallen en uiteraard ook de stramme, naar de Führer vernoemde groet, die hij eindeloos repetereert. Van enig militarisme is in zijn optreden echter geen sprake. Geen ganzenpas, geen wapen, geen vlag. Alleen gehuppel, uitgevoerd door een excentrieke, langharige chaoot. Je zag dan ook geen Hitleraanhangers in de zaal. ", schreef Paul Ilegems hierover.

Voor Meese is de democratie aan haar einde en moet zij plaats ruimen voor de dictatuur van de kunst. Een paar van zijn stellingen luiden als volgt :

"Art is the total revolution. It will be the leader of the world. Art will rule the world soon. I think art is stronger than politics and religion. One day, we will say and agree that we live under the leadership of art."

"Paintings are the leaders. Or sculpture, or water, or the sun, or the blood through my veins. In fact, we are so poor that we let politicians or religious figures rule the world. We should let art rule everything. Parliament should be led by art, we should accept that art is stronger than all these nostalgic ideologies. I want all politicians and all religious leaders to resign and say : "Thank you, art, you should be the leader." I think it will happen, because everything else is worn out. Democracy is finished. Art is stronger."

"I am against art schools because I think they are brainwashing institutions and the result is too poor. They produce robots, machines of another business. Ten years ago, one in a hundred artists made it his or her own way. Now it's one of every thousand. These people are not artists, they are system illustrators. I talk a lot in front of art students and they have no faces any more. As an artist, you have to serve art. You have to do what art wants you to do. I just want to sleep and stay in the bathtub. But art forces me to do this, the works I'm showing today. There has to be a change. We have to be more precise and do our duty. Not so much self-fulfillment. There are too many monks in the world, who think they are artists or that art has something to do with religion. It's totally free from all this."

Op zich zijn dit best wel fascinerende gedachten om te aanhoren maar het zijn wel de gedachten van een gek. En een gek die de dictatuur van de kunst wilde opleggen die hebben we al gehad. Kan ik het helpen dat het sombere gevoel mij besluipt dat deze Parsifal, in de handen van een excentrieke chaoot als Meese, niet alleen strontvervelend zal zijn maar ook stijf zal staan van de onzin en de pretentie?

Op zijn website geeft Jonathan Meese toelichting bij zijn beslissing om Parsifal in Bayreuth te aanvaarden : Jonathan Meese Parsifal

Geen opmerkingen: