Waltraud Meier schittert in de Munt op 12.12.12

Een heel goed gevulde Munt keek verlangend uit naar één van de grote Wagner-mezzosopranen van deze eeuw voor het recital met liederen van Schubert, Schumann en Mahler.  Gehuld in een prachtig rood kleed met geel bloemenmotief verscheen Waltraud Meier samen met haar pianist Joseph Breinl op het podium.  Zelf vindt ze contact met het publiek belangrijk en dat toonde ze door langs de zijgang de zaal in te komen en op die wijze ook contact met (een deel van) het publiek te zoeken.  Ook op het podium voel je dat contact met het publiek.  Ze is ondertussen 52 geworden en haar stem heeft enerzijds een immense diepgang gekregen, maar anderzijds hoor je dat er soms enige vermoeidheid optreedt.   Maar in een liedrecital is dit minder een euvel en komt vooral haar klasse naar boven om alle liederen een inhoud en passie mee te geven, die bij vele jongere zangers ontbreken.  Het openingslied “Der Wanderer” van Schubert, gevolgd door “Der Zwerg” zette onmiddellijk de juiste toon en toonde haar klasse.  “Du bist die Ruh” toonde haar beheersing, intensiteit en rust.  Je kon – net zoals de rest van het recital – een speld horen vallen in de Munt.  “Der junge Nonne” was een waardige afsluiter van het Schubert-gedeelte – een ballade met een obsessief karakter en intense dramatiek.  , eindigend in een terugvinden van de gemoedsrust.

Daarna kregen we de “Frauenliebe und  –leben” van Schumann, een liedcyclus opgedragen aan zijn jonge echtgenote.   Het is een samenvatting van wat een vrouw voelt vanaf het prille ontluiken van de liefde tot het moederschapen tot het overlijden van haar echtgenoot,  wat uitmondt in het gevoel van leegte en eenzaamheid.  Net zoals in de Schubert-liederen, zie je hier Waltraud Meier als het ware een mini-opera opvoeren – je hoort niet alleen prachtige liederen, maar je voelt hoe Waltraud Meier dit beleeft en het publiek dit op een ongelooflijke manier laat meevoelen.

Na de pauze volgde een climax met liederen van Mahler, eerst 3 liederen naar teksten van “Des Knaben Wunderhorn” en daarna 5 liederen op teksten van Friedrich Rückert.  De eerste 3 liederen zijn eerder luchtig van aard en tonen hier ook hoe Waltraud Meier de nodige humor en kwinkslag kan tonen.  De “Rückert-liederen”  tonen de maturiteit van Mahler en vormden eveneens het absolute hoogtepunt van de avond.  Het was alsof de tijd bleef stilstaan.  Het lied “Ich bin der Welt abhanden gekommen” – ook bekend als sluitstuk in de film “Le maître de musique” met Jose Van Dam – klinkt hier met een ingetogenheid en kracht die men zelden hoort.   Je hoort geen stem van een zangeres, maar je hoort haar ziel hier weerklinken.  Het slotlied “Liebst du um Schönheit” over de sublimering van de liefde, is een waardige afsluiter van deze avond.

En daarna kregen we nog een paar toemaatjes.  Eerst een luchtig nummer van Mozart en daarna één van haar klassiekers – de “Erlkönig” van Schubert, een mini-opera op zich, zoals zij dit nummer vertolkt.  Je hoort, ziet en voelt de koning door de bossen rijden tot het kind in zijn armen uiteindelijk bezwijkt.  Betoverend !  En daarna nog een slaaplied om aan het enthousiaste publiek duidelijk te maken dat het echt ten einde was. 

Tot slot ook een woord van lof voor Joseph Breinl, haar vaste pianist op concerten, met wie ze ook een CD-opname met liederen heeft (op Farao Classics – liederen van Schubert en Richard Strauss).  Zijn begeleiding is intens en soms denkt men een orkest i.p.v. een piano te horen.  Zonder twijfel gaf het een extra dimensie aan dit schitterende recital.

Voor mij mag er gerust een DVD-opname van volgen – die koop ik de eerste dag van verschijning.