Af en toe overkomt het mij wel eens dat ik, in het rustig genot van mijn ontbijt, de croissant in het verkeerde keelgat terecht voel komen. Bijvoorbeeld zoals vorige zaterdagmorgen toen politiek journalist Walter Pauli zich op Klara profileerde als ons aller cultureel consulent en daarbij op een ontwapenende wijze kond deed van zijn uit het niets geboren Wagnerliefde :
"Opera in de cinema. Ik zou het heel erg aanraden. Er zijn weinig mensen die snel naar een opera zullen gaan in een operagebouw want dat is zo afstandelijk maar ik ben voor de eerste keer in de vakantie naar Die Walküre van Wagner geweest in Antwerpen. Dat was fenomenaal en de hele herfst en volgend voorjaar staan er nog andere opera's op het programma en laat alsjeblieft alle vooroordelen vallen. Ik dacht altijd Wagner, dat is een halve fascist, een pro-fascist, met zijn conservatieve libretto's. Ik ben zelden zo ontroerd geweest als bij de opvoering van Die Walküre. het was zo ontroerend, het was zo subtiel, het was vreselijk mooi indringend, ik heb zelden meer kippenvel gekregen en ondermeer Siegfried en Götterdämmerung staan nog op het programma. Men kent van Die Walküre natuurlijk vooral het bekende thema dat ook in Apocalypse Now is gebruikt maar als men gewoon de duetten tussen Wotan en Fricka of tussen Siegmund en Sieglinde hoort, dat was meer dan een openbaring."
Dat alles vertelde de heer Pauli zonder een zweem van schaamte. Van een journalist met zijn ervaring zou je verwachten dat hij zijn denken niet decennialang door vooroordelen laat bepalen. Want wie anders is al decennia lang verantwoordelijk voor de hier geciteerde vooroordelen ? Niet Walter Pauli maar toch wel het pathologische, partijdige denken over cultuur van de linkerzijde dat alles verdacht maakt wat maar enigszins in verband met het nationaal-socialisme kan worden gebracht. Pathologisch omdat het kunstenaars beoordeelt op basis van moraliteit en niet op basis van esthetica. Het eerste artikel in De Morgen dat Wagner geeft waar hij recht op heeft, moet nog geschreven worden. Anderzijds kan ik een mapje vullen met alle bezwarende artikels van de hand van Stephan Moens, waarin de hierboven geciteerde vooroordelen stuk voor stuk bekrachtigd worden.
De heer Pauli maakte onlangs, na meer dan 20 jaar dienst, een opgemerkte overstap van De Morgen naar Knack. Dat ging erg snel en in De Morgen werd er met geen woord over gerept. Pauli zou wel eens mogen toelichten hoe dat nou precies in mekaar zat. Zijn er misschien nog andere bekentenissen op til ? We hoeven hier toch zeker niet te herhalen dat het precies dezelfde mechanismen zijn, die hier als vooroordelen worden erkend, waarmee de linkerzijde het Vlaamse emancipatiedenken tracht te fnuiken.
Wat gaan we nog allemaal meemaken als Wetstraatjournalisten zich plots gaan gedragen als herauten van de cultuur ? Het dilettantisme loert dan al snel om de hoek. Terwijl zijn risotto langzaam staat te sudderen, durft Yves Desmet nu al eens een boek en een theatervoorstelling recenseren. Uiteraard gaat het dan om een werk uit de bevriende coterie en gelukkig wordt zijn hand dan al eens vastgehouden door de onvolprezen Griet Op de Beeck. Maar af en toe, als ik eens écht goed wil lachen, dan neem ik dat artikel van Yves Desmet nog eens ter hand waarin hij "Duveltjeskermis" van Esmee Bos tot het culturele hoogtepunt van het jaar uitriep.
Nee, dan heeft Walter Pauli dit weekend toch echt wel een betere beurt gemaakt!Want het was tenslotte een fantastische voorstelling. Walter, jouw catharsis maakt ons blij! Eerlijk waar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten