Het ziet er zo naar uit als je de grappige seizoenspreview doorloopt die op de website van de Vlaamse Opera te zien is en waarbij elke dag een tip verstrekt wordt over het komende seizoensprogramma.Je moet geen groot licht zijn of uit Zwitserland komen om met deze combinatie uit te pakken. Ze ligt zo voor de hand, en ik omhels ze onvoorwaardelijk. Eindelijk, zou ik zeggen! Hopelijk weet de Vlaamse Opera ook een aanvaardbare bezetting bijeen te sprokkelen, beter dan in haar Wagnerconcert van afgelopen zaterdag toen de Parsifal van dienst een zekere Ian Storey was. Diens Wagnercarrière zit er op. Storey kon geen frase uit zijn keel krijgen zonder te schreeuwen, zelfs de lyrische delen van "Im fernen Land" waren geforceerd. Pijnlijk!
4 opmerkingen:
Inderdaad Jos, Ian Storey stelde zaterdag zwaar teleur op het concert "Wagner en de verlossing".
Vreemd ook dat dit concert niet uitverkocht was.
Achteraf toch heel wat mensen die een beetje op hun honger waren blijven zitten : er was nogal wat commentaar op de zangers, die niet in staat bleken om met voldoende aplomb hun stem door de Blauwe Zaal van DeSingel te projecteren.
Voor sommigen stonden de zangers ook enkele meters te ver naar achteren, als het ware in het orkest.
Sylvana Dussmann was wel mooi in de Wesendonck-lieder : beheerst en met een intelligente vertolking.
Ian Storey was duidelijk minder bij de les : hij liep er bij als een zombie en zijn stem, geforceerd en met overdreven vibrato, was inderdaad pijnlijk om te horen.
De geëngageerde voordracht van Kurt Rydl was dan toch beter in staat om ons te doen inleven in de situatie en de muziek : hij werd even Gurnemanz.
Bij het Tristan-duet begrijp ik ook niet waarom de zangers op meters afstand van elkaar de meest innige liefdes-muziek ooit staan te vertolken. Hier had wat inlevingsvermogen vanuit de zangers/dirigent een veel warmer en inniger moment kunnen creëren.
Een pluim voor het orkest dat mooie bogen maakte en krachtige climaxen opbouwde in de Preludes van Tristan en Parsifal, terwijl de Hollander-Ouverture dan weer spannend en kleurrijk gespeeld werd.
Het orkest was OK. De Tristanprelude was het beste dat ik die avond heb gehoord. De Parsifal-prelude vond ik dan weer halsbrekend snel uitgevoerd. Dat gevoel heb ik niet bij Haenchen.
Rydl vond ik niet bijzonder maar nog altijd beter dan de compleet versleten Robert Lloyd die aanvankelijk geprogrammeerd stond.
Weet iemand wat Bart de Wever ervan vond ?
of wat vond minister Monica De Coninck ? of Clara Cleymans ? of Steph Goossens ?
Hoezo? Zijn die ook spectaculair afgevallen?
Een reactie posten