Tom Lanoye en de volksverlakkerij van links

De beschadigingsoperatie van N-VA door progressief links begint zo langzamerhand op volle toeren te draaien. Afgelopen zaterdag gaf De Morgen een forum van 2 pagina’s aan Tom Lanoye, paus van de linkse kerk, om het opperhoofd van de N-VA genadeloos af te branden. “Quo usque tandem abutere, Bart De Wever, patientia nostra” , door De Morgen vrij vertaald als: “ Hoe lang nog, Bart De Wever gaat ge met onz’ kloten rammelen?”

Alsof de lopende onderhandelingen niet met twee worden gevoerd. Want van de tegenpartij is hier helemaal geen sprake. De zwarte piet is voor N-VA en alléén voor N-VA, terwijl de tegenpartij, die Vlaanderen zijn autonomie niet gunt, al 4 jaar lang elk akkoord blokkeert.

Laten we een kat een kat noemen. Aan de sociale zekerheid mag niet worden geraakt, zegt Franstalig België. Want dan is het uit met de solidariteit, een kernbegrip onder socialisten. Maar al minstens 190 jaar verwart Franstalig België het begrip solidariteit met eenrichtingsverkeer. Toen Wallonië zijn industriële hoogtepunt beleefde heeft het arme Vlaanderen geen cent te zien gekregen. Integendeel, altijd hebben de Vlamingen de rekening betaald in het federale België. Het is goed om dat te weten en wie daaraan twijfelt heeft de studie van prof. Juul Hannes niet gelezen. Enkele weken terug rekende Knack voor dat de transferts van Vlaanderen naar Wallonië 5.7 miljard euro bedragen (ik citeer uit het hoofd). Als Vlaanderen vandaag op zijn strepen staat dan is dat dus allerminst een illigitieme verzuchting. En ik heb het dan nog niet eens over de feitelijke onbestuurbaarheid van het federale België waar het 2 jaar duurt vooraleer men een akkoord bereikt over de kleur van nummerplaten. Hoe je het ook bekijkt, naast een taalkloof zijn er grondige ideologische verschillen tussen Noord en Zuid. Je moet dus al een volksverlakker van het zuiverste water zijn om tegen de volstrekt legitieme logica van N-VA te willen ingaan!

Ik ben Vlaamsnationalist omdat ik geen onrechtvaardigheid kan verdragen. Tom Lanoye zeker ook niet. Het lot van de arme Zuidafrikaan laat hem niet onberoerd maar het lijden van het eigen volk zal hem worst wezen.

Bijzonder irritant is de volgende passage in het interview. Lanoye: “Ik ben blij met de vertaling van Sprakeloos, al was het maar omdat de zogezegd niet in onze cultuur geïnteresseerde Waalse pers er grote interviews voor uittrekt en ik dus daar ook eens mijn gedacht zal kunnen zeggen over de Nieuw-Vlaamse Elite.Vlamingen betekenen namelijk wel iets in de Franstalige wereld: de toneelstukken van Guy Cassiers hebben niet alleen in Avignon en Brussel, maar in heel Frankrijk gespeeld. Met Franse boventitels, gespeeld in het Nederlands. Toch zie je daar nooit eens flaminganten op de eerste rij zitten te glunderen.”

Wat een onzin! Als Vlaamsnationalist ervaar ik dat als een persoonlijke belediging want ik zit wél op de eerste rij te glunderen.

Lanoye refereert hier naar de “Triptiek van de Macht” dat de rechtstreekse aanleiding was voor Stéphane Lissner om Guy Cassiers te boeken als regisseur van De Ring in de Scala. Is de paranoia van Lanoye zo groot dat hij in elke Vlaamsnationalist nog steeds een culturele Neanderthaler vermoedt? Blijkbaar is het heimwee van de linkerzijde nog altijd bijzonder groot naar de tijd toen elk Vlaamsnationalisme gemakshalve gelijkgesteld kon worden met het autisme van de Vlaams Blokker, dat specimen van de menselijke soort dat, uitgerust met hersenen ter grootte van een erwt en het kunstgevoel van een kleuter, nogal gemakkelijk aan de schandpaal kon worden genageld. Veruit de meeste Belgen die in de kunstwereld iets te betekenen hebben in het buitenland zijn Vlaming. Zijn wij daar trots op? Nou, reken maar ! Alleen Tom Lanoye weet het niet !

Lanoye suggereert verder dat door het op zichzelf terugplooien van Vlaanderen een culturele verarming zal ontstaan. Precies het tegenoverstelde is waar. Een koppel dat zich zich in een (v)echtscheidingssituatie bevindt kan de weg naar mekaar pas terugvinden als de scheiding een feit is en de praktische zaken geregeld zijn. Eerst onze autonomie, pas dan is de weg vrij voor een cultureel akkoord tussen Noord en Zuid.

Van één ding kan je zeker zijn : Lanoye zal met zulke praatjes in Wallonië een warm onthaal krijgen, net zoals elke nestbevuilende Vlaming welkom is in het Zuiden. Snapt hij niet dat de aandacht die hij krijgt in Le Soir een politiek manoeuver is?

Lanoye mocht dat gisterenavond nog eens komen uitleggen in “Reyers Laat” tegenover Siegfried Bracke maar maakte geen al te beste beurt. Hij liet ook weten dat hij werkt aan een theatertekst over Jeanne d’Arc voor het Festival van Avignon, die daar in het Nederlands te horen zal zijn met Franse boventitels. Mijnheer Lanoye, beste Tom, doe alsjeblieft zo verder en verdedig Vlaanderen en zijn taal op de internationale podia met het onmiskenbare talent waarover u beschikt want daarin toont u zich allerminst een volksverlakker maar laat de politiek over aan diegenen die daar het talent voor hebben.

Jean-Pierre Rondas, die zondag voor het laatst zijn programma Rondas afserveerde had zaterdag een interview met De Wever. Dat interview werd nergens aangekondigd op Klara en is daar ook nergens terug te vinden. Als Klara dat interview doodzwijgt en Tom Lanoye zich laat misbruiken door de Franstalige pers dan hoef ik mij ook niet te generen om dat interview hier op deze blog te plaatsen :

Bart De Wever in gesprek met Jean-Pierre Rondas

Doe mij een plezier, luister ernaar en trek dan uw conclusies voor het geval dat u morgen weer in het kieshokje staat.

Eén van de niet-latijnse citaten van Bart De Wever luidt als volgt: “Gelukkig is de linkerzijde gespecialiseerd in het onbedoeld opwekken van sympathie voor wie ze viseren”. Quod erat demonstrandum.