zaterdag 30 april 2011

Die Walküre in New York : persoverzicht



De wipplanken-Ring van Robert Lepage is met zijn 26 miljoen dollar niet alleen de duurste Ring uit de geschiedenis, hij zal allicht ook de geschiedenis ingaan als één van de saaiste. Want als zelfs de oerconservatieve Amerikaanse pers zich in die termen uitdrukt, dan moet er toch écht wel iets aan de hand zijn. Met de bezetting zijn de meeste kranten wél in de wolken. Ze roemen het uitstekende roldebuut van Jonas Kaufmann maar maken ook ernstige kanttekeningen bij het andere roldebuut, de Brünnhilde van Deborah Voigt. Verder ook grote instemming voor Bryn Terfels Wotan en Stephanie Blythe’s Fricka. Eva-Maria Westbroek was ziek en moest zich bij de première voor het tweede bedrijf laten vervangen.

“Wagner’s Cycle loses its shine in Robert Lepage’s timid, visionless production“, bloklettert The New York Observer. “A sure sign that Mr. Lepage doesn't quite trust the text he's been given to interpret is that the most effective of Wagner's radically extended monologues are the ones with which he feels most compelled to interfere. (..) Mr. Lepage might justify his emphasis on visual splendor at the expense of a deep reading of this rich text as a post-ideological reaction to the grandly charged Ring stagings of directors like Patrice Chéreau. But it looks more and more like he just doesn't have any ideas.”

The Huffington Post : “LePage's production, though it does not reflect the work as profoundly as the Schenk production it replaced, does not intrude on it. It isn't even controversial, merely dull.” Hoe je de Schenk-Ring dan niet als saai kan ervaren is mij evenwel een raadsel.

The Financial Times : “Last autumn, Robert Lepage inaugurated his would-be revolutionary Ring at the Met with a (per)version of Das Rheingold that courted theatrical disaster. On Friday, he added a Walküre that turned out to be just a mighty irk. Call that progress.”

"Where’s all the wizardry we surely could expect from Lepage and his many millions?", vraagt Bloomberg, sponsor van de MET Live Transmissions zich af. "Lepage, a lauded man of avant-garde theater and Cirque du Soleil, seems puzzled by opera. What to do with all those singers! As little as possible, apparently. Vicious Hunding, for example, is sung by rotund Hans-Peter Koenig who stood around amiably like jolly old Falstaff hoping for a pint. "

"So why is his Ring, which continued Friday night with the premiere of the second of the four operas, Die Walkure, so far such a disappointment? ", vraagt The Washington Post zich af. De vraag blijft grotendeels onbeantwoord al komt men wel tot het inzicht dat "it isn’t enough just to sing the notes and put on a spectacle; it takes more to bring a piece to life." Slotconclusie: "a well-intentioned but ultimately hollow evening".

The New York Post is de enige krant die kanttekeningen maakt bij de prestatie van de door allerlei gezondheidsproblemen ondermijnde James Levine : "A more serious problem was James Levine’s erratic conducting, unfocused in the first act and glacially slow in the second. Even a superbly paced final act couldn’t dispel concerns about the maestro’s health as he tottered out, frail and exhausted, to a standing ovation. " En verder ook geen bloemen voor Lepage : "But director Robert Lepage’s obsession with eye-popping visuals showed little concern for the work’s complex intellectual and moral dimensions. "

The New York Times levert de slapste recensie af want ze stoort zich vooral aan de technische mankementen van The Machine : "No imagery is worth having to endure the sounds of creaking gears and looks of nervousness on the faces of singers." Straffer nog wordt het als Bryn Terfel ter sprake komt: "He may not have the noble, sonorous voice of Wotans in the Hans Hotter lineage. But his muscular singing crackled with intensity, incisive diction and gravelly power." Alsof Terfel de vocale mogelijkheden niet zou hebben van Hans Hotter. Het tegenovergestelde zal wel waar zijn, zeker? Wat hij niet heeft is diens nuanceringsvermogen.

De Oostenrijkse krant Kurier bericht: "Was sich davor in historisierenden Kostümen, angelehnt an die Wagner-Zeit, abspielt, ist biederstes Rampentheater, das nur davon lebt, dass teils exzellente Protagonisten ein Maximum aus ihren Rollen machen. Steinzeit trifft auf Hightech - ein absurder Mix. (..) Eine Personenführung, Kernaufgabe der Regie, ist nicht erkennbar. Lepage hat offenbar sehr viel Zeit investiert, damit seine Spielereien funktionieren, die Walküre jedoch ist weder interpretiert, noch gestaltet."

De Frankfurter Algemeine Zeitung gaat op de knieën voor Bryn Terfel: "Wie aufregend Wagner doch ist, wenn ein Sänger weiß, was er singt! Und wenn er uns das nicht nur begreifen, sondern spüren lässt. Es geht da um weit mehr als Wortverständlichkeit. Bei Bryn Terfel, dem walisischen Wotan der Met, ist buchstäblich jeder Buchstabe eines jeden Worts klar zu verstehen. Aber das Wunder, das er als menschlich und übermenschlich fehlender Gott vollbringt, besteht darin, wie sich aus seinem singenden Sprechen und sprechenden Singen das gesamte Drama entfaltet." Je weet niet wat je leest. Dit gaat dus over Bryn Terfel. Eerst zien dan geloven!

Ondertussen moet het stilaan duidelijk zijn dat het met de door Peter Gelb beloofde vernieuwing aan de Met maar pover gesteld is. Een blik op het nieuwe seizoensprogramma zegt genoeg. Alle Europese regisseurs presteren ver onder hun niveau en als er dan toch iemand min of meer zichzelf blijft, zoals Luc Bondy in Tosca, dan is er gelijk sprake van een schandaal.
Een nog treffender voorbeeld ? De transmissie van Il Trovatore vorige zaterdag. Een stuk dat nauwelijks nog te redden valt was zaterdag in handen van één van de beste operaregisseeurs van het laatste decennium, David McVicar. Dan mag je wel eens iets verwachten. Niet dus. Deze Trovatore was één grote leugen, in heel het stuk was er geen 5 seconden te bekennen die getuigde van enige dramatische urgentie. De kluns Dimitri Hvorostovsky haalde clichégebaren uit de kast waar zelfs Placido Domingo zich voor zou schamen. Zelfs Herbert von Karajan deed het 40 jaar geleden nog een stuk beter, een een goed verstaander begrijpt wellicht dat dit geen compliment is. McVicar viel nergens te bespeuren tijdens de pauze en ik kan mij niet voorstellen dat hij dit schouwspel zou hebben durven verdedigen. Wat mij dus verleidt tot de vraag: welke reactionaire krachten bepalen hoe de scène er moet uitzien in populaire opera's van het ijzeren repertoire aan de Met? Welke decision makers trekken hier finaal aan de touwtjes?

Opera heeft vele gezichten maar het gezicht dat zij in New York het vaakst toont is dat van een ordinaire hoer.

vrijdag 22 april 2011

Funny Games : wordt Michael Haneke de Ringregisseur van Bayreuth ?



De Oostenrijkse filmmaker Michael Haneke zou in gesprek zijn met Eva Wagner-Pasquier voor de Ring in Bayreuth, zo meldt de Duitse zakenkrant "Handelsblatt". Na Wim Wenders lijkt Bayreuth opnieuw in te zetten op een filmregisseur. Het gerucht zou vernomen zijn uit kringen van de Wagnerfamilie, officieel wordt het door Bayreuth (nog) niet bevestigd.

Haneke heeft bij mijn weten slechts één operaregie gedaan: een naar verluidt zeer geslaagde Don Giovanni voor Mortier in Parijs. Haneke zou niet eens een onlogische keuze zijn : al zijn meesterlijke films ("Das weisse Band", "Caché, "La Pianiste", "Code inconnu", "Funny games"), reflecteren op één of andere manier over geweld, niet toevallig het hoofdingrediënt van de Ring.

Andere geruchten spreken dan weer van Florian Henckel von Donnersmarck. Dat lijkt eerder onwaarschijnlijk want die haakte vroeger reeds af voor de Ring in Baden-Baden. Ook operaregisseur Christoph Loy wordt genoemd. De beslisssing zou moeten vallen voor het einde van de zomer.

woensdag 20 april 2011

Le massacre du printemps : Die Walküre in Berlijn


"Die Walküre" van het Vlaamse team rond Guy Cassiers ging deze week in premère in Berlijn tijdens de glamoureuze Festtage van de Staatsopera. In de Berlijnse pers uiteraard niets dan lof voor Daniel Barenboim en voor het Wotandebuut van René Pape, voor Anja Kampe en Simon O'Neal, iets minder voor Iréne Theorin die Nina Stemme verving. Zelden echter heb ik het journaille in koor zo neerbuigend weten doen over regie en scenografie. Voor Guy Cassiers en het Vlaamse team is dit Wagner-avontuur stilaan een nachtmerrie aan het worden...

Der Tagesspiegel noemt Cassiers' regie "hundsmiserabel" en besluit met : "Waren die ersten beiden Teile dieses neuen „Ring des Nibelungen“ Übernahmen aus der koproduzierenden Mailänder Scala, so sollen „Siegfried“ und „Götterdämmerung“ in den kommenden beiden Spielzeiten nun direkt in Berlin erarbeitet werden. Was zumindest die Chance eröffnet, dem mit hiesigen Sehgewohnheiten so wenig vertrauten Guy Cassiers für seine weiteren Regietaten eine helfende Dramaturgenhand entgegenzustrecken."
Naar recensie Der Tagesspiegel

De Berliner Zeitung hekelt de "Ratlosigkeit der Personenregie" en spreekt van "peinlich-provinziellen Operngesten der Sänger". De derde akte wordt vergeleken met "ein Abend im Mädchenpensionat" en besloten wordt met volgende sneer : "Als ob es Jahrzehnte einer kritischen und intelligenten Wagner-Regie, die das Musiktheater insgesamt zu einer heutigen Kunst machten, nie gegeben hätte."
Naar recensie Berliner Zeitung

Der Tageszeitung komt behoorlijk arrogant uit de hoek wanneer ze schrijft: "Barenboim produziert mit der Scala in Mailand seinen eigenen Ring, geplant, als in Berlin noch alles im Argen lag, und deswegen mit einem Regisseur, der Guy Cassiers heißt, in Antwerpen ein Theater leitet, das er für kreativ und avantgardistisch hält. Was Barenboim davon hält, ließ sich seiner Körpersprache beim Schlussapplaus entnehmen. Als Cassiers am anderen Tag unter heftigen Buhrufen des Publikums schließlich doch noch auf die Bühne kam, sah sich Barenboim nicht einmal nach ihm um."
Naar recensie Der Tageszeitung

De Berliner Morgenpost legt de vinger op de wonde als volgt: "Die Regie beschränkt sich weitgehend auf die richtigen Effekte, Cassiers verzichtet auf Personenregie."
Naar recensie Berliner Morgenpost

De Frankfurter Rundschau noemt het werk van Cassiers "bloße Illustration" en verder "Das Schlimmste aber sind die Kostüme von Tim van Steenbergen. Von Graugrün bis Schwarz changierende Monstergewänder müssen die Sänger am Körper dulden.(..)
Um die Zeitlosigkeit des Stoffes herzustellen, wäre es zwingend nötig, sich um die Feinzeichnung der Charaktere zu kümmern oder darum, wie man dem opernimmanenten gestischen Gehabe entkommen kann, was ja besonders im „Ring“ stetig droht, weil hier alles drei- bis viermal erzählt wird.
Cassiers kümmert es wenig. Er kreiert Kunstwerke aus Licht und Farben und Dunkelheit und zitiert dabei munter die Kunstgeschichte. Die Sängerdarsteller lässt er im Stich. Die ringen die Hände (Verzweiflung!), greifen sich immer wieder ans Herz (Gefühlsüberschuss!), rennen planlos nach links, rechts, vorne oder hinten (kann ich, darf ich nicht?), und wissen nicht, wie ihnen geschieht. (..)
Naar recensie Frankfurter Rundschau

Als Guy Cassiers niet begrijpt waar al deze smalende kritiek over gaat dan ziet het er voor zijn verdere internationale carrière als operaregisseur niet goed uit. Bij verdere afwezigheid van een dwingende acteursregie kan de kritiek op wat nog moet volgen (Siegfried / Götterdämmerung) alleen maar toenemen.

maandag 18 april 2011

De Münchense Walküre concertant in Parijs


Van één deel van de Münchense Ring 2012 zal in het Théâtre des Champs Elysées in Parijs een concertante versie te beleven zijn met name van Die Walküre op 24 april 2012.
Parijs biedt dezelfde topbezetting aan als in München : Anja Kampe, Lance Ryan, Nina Stemme, Juha Uusitalo, Michaela Schuster, Ain Anger. Kent Nagano dirigeert het orkest van de Beierse Staatsopera.

Wij overwegen om hiervoor een uitstap naar Parijs te organiseren. Details volgen binnenkort.

Parsifal strijkt neer in Madrid in 2013


De Salzburger Nachrichten maakten het nieuws bekend dat de première's van de Osterfestspiele in Salzburg voortaan ook in Madrid te zien zullen zijn. De Osterfestspiele, dat is de speeltuin van Simon Rattle en de Berliner Philharmoniker. Het goede nieuws is dat er met Pasen 2013 een nieuwe Parsifal gepland staat. Parsifal met Rattle en de Berliner, dat is niet niks!

Over regisseur of bezetting is nog niets bekend. Wat wel bekend is dat zijn de prijzen en die zijn zoals steeds : peperduur!
Maar omdat Gerard Mortier deze coproducties in Madrid zal brengen mét Rattle én de Berliner én tegen betaalbare prijzen én met quasi dezelfde bezetting, kan er hier sprake zijn van erg goed nieuws. Of heeft u zelf al ooit een betere reden gehad om Madrid eens te bezoeken?

zaterdag 16 april 2011

Siegfried in De Scala van Milaan


De nieuwe Siegfried van Guy Cassiers en Daniel Barenboim is uitstekend bezet: Lance Ryan (Siegfried), Nina Stemme (Brünnhilde), Juha Uusitalo (Wanderer), Johannes Martin Kränzle (Alberich), Peter Bronder(Mime), Dean Peterson (Fafner), Anna Larsson (Erda).

Aangezien Lancy Ryan in Valencia reeds heeft bewezen dat hij in staat is een door tamme acteursregie verlamde Siegfried volledig naar zijn hand te kunnen zetten, dreigt deze productie (zoals zo vaaak!) het beste luik te worden van de Vlaamse tetralogie in Milaan.

Speeldata : 23,27,31 oktober en 4,18,22,november 2011

dinsdag 12 april 2011

Romeo Castellucci doet het weer


Was ik niet enigszins verrast toen ik vorige vrijdag een brief van De Singel tussen mijn post vond waarin Jerry Aerts te kennen gaf nogal wat feedback te hebben gekregen van boze en gefrustreerde bezoekers naar aanleiding van Romeo Castellucci's laatste theaterstuk "The Minister's Black Veil" ?

Iedereen had toch wel kunnen aanvoelen dat de voorstelling niet tijdig was klaar geraakt en dat de samenhang met het literaire gegeven zoals steeds - maar nu dus nog meer dan anders - ver zoek was. Wat er te zien was, was even verbluffend als altijd: een simulatie van een tsunami, een stoomlocomotief die het auditorium dreigde binnen te rijden en de zaal in een mistdikke stoomwolk hulde, een naakte Christusfiguur die zijn aars met een scherp stuk glas penetreerde. Nee, Castelluccis's beeldentheater ben je niet zo gauw vergeten.

Peter de Caluwe, die aanwezig was op "Meeting Wagner", bevestigde de geruchten dat ook de Parsifal in De Munt niet was afgeraakt. In het derde bedrijf zouden er solisten over de hoofden van de stappende figuranten hebben moeten vliegen, een idee dat wegens akoestische problemen en tijdsgebrek moest worden afgevoerd. De Caluwe bevestigde ook dat er in De Munt een nieuwe Lohengrin in de steigers staat waarin oorlogsrhetoriek een plaats zal krijgen. Met drie regisseurs wordt nog onderhandeld. Eerder Warlikowsky dan Jan Fabre, zo lijkt het..

Der Ring des Nibelungen : München 2012


Het Wagnerzwangere jaar 2013 nadert stilaan en dus neemt ook het aantal nieuwe producties toe van “Der Ring des Nibelungen”, het prestigeproject bij uitstek voor elk operahuis. Wagnermetropool München bijt de spits af met een Ring die reeds volgend seizoen te zien zal zijn en binnen een tijdsspanne van slechts 4 maanden tijd volledig op de planken zal hebben gestaan. Vervolgens zal de Ring in de vorm van 2 cycli te zien zijn tijdens het zomerfestival van 2012. Een heruitgave van de oude rivaliteit tussen Bayreuth en München? Het Ringloze Bayreuth zal in de zomer van 2012 toch wel een beetje op zijn tandvlees moeten lopen.

Nikolaus Bachler legde deze morgen op de persconferentie (die per streaming kon worden gevolgd op de website : ook een première!) uit dat er 4 jaar aan gewerkt is geworden. Geen avontuurtje dus zoals er in Bayreuth weer ééntje op stapel staat. Regisseur is de mij onbekende Andreas Kriegenburg. Zijn cv als theaterregisseur o.a. bij Thalia-Hamburg boezemt mij vertrouwen in. Kent Nagano, nog steeds muziekdirecteur tot na de zomer van 2013, dirigeert. Daarna zal hij de dirigeerstaf overhandigen aan Kirill Petrenko. Nagano belooft een ambachtelijk vervaardigde Ring, verankerd in een rijke traditie, zonder technologische ballast en zonder ideologische focus. Gaat München het evenwicht vinden tussen museale traditie en de ontsporingen van het Regietheater? Ik zou het durven hopen.

Problematisch is de bezetting enkel bij Catherine Nagelstad, en Klaus Florian Vogt. De rest is eersteklas:

Wotan : Johan Reuter (R) , Juha Uusitalo (W/S)
Alberich: Wolfgang Koch
Siegfried: Lance Ryan (S), en Stephen Gould (G)
Brünnhilde : Katerina Dalaymann/Nina Stemme (W), Catherine Nagelstad (S), Nina Stemme (G)
Hagen: Hans-Peter König
Loge : Stefan Margita
Mime: Ulrich Ress (R), Wolfgang Ablinger-Sperrhacke(S)
Erdfa : Catherine Wyn-Rogers
Fricka: Sophie Koch/Michaele Schuster
Siegmund: Klaus Floran Vogt/ Lance Ryan
Sieglinde : Anja Kampe
Hunding: Ain Anger
Fafner: Philip Ens

Ring-Cyclus I : 3, 4, 6, 8 juli 2012
Ring-Cyclus II : 10, 11, 13, 15 juli 2012

maandag 11 april 2011

Hymne aan de muzikale leefwereld














Van Bruno Van Mieghem ontving ik volgend bericht :

Zelden werden mijn vragen naar mijn muzikale beleveniswereld, meer bepaald naar de intens zo diepe gevoelens voor de muziek van Wagner, zo verhelderend beantwoord als door het boek "Le cerveau mélomane de Baudelaire" door Bernard Lechevalier.

Professor Lechevalier is een neuroloog, gespecialiseerd in de neuropsychologie en de herinnering (mémoire). Hij is tevens de organist titularis van een kerk en ook schrijver van “le Cerveau de Mozart”!

Tijdens het lezen van het boek was de uitgebreide muzikale kennis dan ook geen verrassing, eerder een gedeeltelijk ingetogen perspectief van een weide wereld, voor mij redelijk onbekend want geen muziekopleiding.
Maar in een subliem frans schuift hij ons niet aan de kant, maar nodigt ons hartelijk uit om deel te worden van wat wordt genoemd: de melomanen of hartstochtelijke muziekliefhebbers.

De inhoud resumeren is een onmogelijke opdracht, zo gedetailleerd zijn de hoofdstukken van het boek, zo verscheiden ook, zo divers zijn aanpak met als grondfiguur Baudelaire, de waarschijnlijk meest inventieve grootmeester als het gaat om de beschrijving van zijn Wagner verering en meer bepaald zijn inhoudelijk werk over de Tannhäuser.

Baudelaire was ook geen onderwezen musicus, totaal geen kennis van notenleer maar met een enorm potentieel aan kunstreportages en interpretatie, geschriften en natuurlijk zijn onvergelijkbare poëzietechniek, ingrediënten die dicht aanleunen tegen muziek bevatting en beheersing.

Ik kwam in aanraking met het boek tijdens een voordracht georganiseerd door mijn Wagner vrienden van de Franstalige genootschap waar ik ook lid van ben en een verwoed toehoorder.

Ik zat met een enorm aantal vragen en ook een heel merkwaardige belevenis op een avond tijdens het beluisteren van de Liebestod van de Tristan en Isolde waar ik, volgens Lechevalier, een muzikale extase heb beleefd die mij deed ontstijgen uit mezelf. Niet schrikken, deze belevenis heeft Baudelaire in zijn weergaloze stijl beschreven en wordt in het boek volledig weergegeven. En het bleef niet bij één ervaring maar een resem aan impressies, diepe ervaringen!

Kortom Baudelaire en Wagner is maar de aanleiding, de beginfase van een leerproject van onze muzikale opname, een lexicon van een gedetailleerde beschrijving van wat er zich afspeelt bij kunstervaringen, met een nadruk op muziekbelevenis. Dat zijn de hoofdingrediënten van het boek!

Alles wordt haarfijn bijna microscopisch uitgelegd met een veelvuldigheid aan bronnen en diverse onderzoeken, een merkwaardige bespiegeling van mijn ervaringen en deze van alle muziekliefhebbers!
Ik stond werkelijk getransfigureerd door wat beschreven staat, een ontzettende schat aan beschrijvende ontledende ervaringen. Dissectaties!

Ik ga eerlijk toegeven dat slechts 75 % van het boek werkelijk tot me doordrong, soms is het nodig enige diepere kennis te hebben van anatomie van de hersenen en notenleer of specifiekere muziekkennis maar dan nog loont het boek de moeite waard van het aanschaffen, heel eenvoudig via amazone.fr zonder verzendkosten!

Ik voel me nu een pak wijzer en dieper dankbaar voor het enorme voorrecht van mijn muziekbelevenis, die ik ook de uwe denk te zijn, met al haar vraagstukken waarvan nu de uitkomsten!

Bruno Van Mieghem

LE CERVEAU MELOMANE DE BAUDELAIRE: musique et neuropsychologie door Bernard Lechevalier, ed. Odile Jacob, ISBN: 9 782738 123824.

Te Koop bij Amazon FR

"Pourquoi certains sont-ils musiciens et d’autres pas ? Pourquoi certains savent-ils entendre la musique comme des musiciens professionnels, alors qu’ils ne l’ont jamais apprise ni ne jouent d’un instrument ? Pourquoi d’autres, en revanche, n’y entendent-ils rien, malgré tous leurs efforts ?"(Notes de l'éditeur)

woensdag 6 april 2011

Wim Wenders verlaat de Ring


Wat één van de spectaculairste cultuurprojecten van de komende jaren had kunnen worden is mislukt: Wim Wenders trekt zich terug uit de Jubieum-Ring van Bayreuth. Met Bayreuth kon hij niet tot overeenstemming komen. Wenders zag zijn enscenering in Bayreuth eerder als een hulpmiddel voor een filmproject in 3D dat hij in Bayreuth meende te kunnen realiseren, in navolging van zijn succesvolle 3D-homage aan de Duitse koningin van de dans, Pina Bausch.

Bayreuth moest daarvoor 3.5 miljoen ophoesten en de film zou pas in 2015-16 afgewerkt zijn. Eerlijk gezegd, ik zie het probleem niet maar Katharina Wagner noemde Wenders arrogant toen hij te kennen gaf geen zin te hebben om anderhalf jaar van zijn leven op te offeren aan alleen maar een operaenscenering.

Of er nu nog een Wendersfilm komt van de Ring is zeer twijfelachtig. Wat wel zo goed als zeker is, is dat er in 2013, met nog slechts 2 jaar voor de boeg, weer geen fatsoenlijke Ring op de Groene Heuvel te zien zal zijn.

Misschien zal die Jubileum-Ring wél te zien zijn in Baden-Baden, in co-productie met de Semperoper van Dresden en o.l.v. Christian Thielemann. De naam van de regisseur is nog steeds niet vrijgegeven.

dinsdag 5 april 2011

Parsifal in Copenhagen


Een nieuwe productie van Parsifal staat op stapel in de opera van Kopenhagen. Keith Warner tekent voor de regie, het orkest is in de Parsifaldeskundige handen van Hartmut Haenchen. In de cast treffen we aan: Stig Fogh Andersen als Parsifal, John Lundgren als Amfortas en de geweldige Stephen Milling als Gurnemanz. Van Kundry nog geen spoor : Tina Kiberg ? Anna Larsson?
De speeldata zijn: 22,26 maart, 11,14,18,22,30 april & 4,8,13 mei.

Wij overwegen om een trip te organiseren naar deze productie.